Na wypowiedź pełną zachwytu, ale również paraleli z obecną sytuacją w naszym kraju musimy poczekać, aż stanowisko zajmie użytkowniczka o dźwięcznym nicku agatonik, nasz filwebowy beton.

Czekam z ciekawością i zrozumiałą niecierpliwością. Przy okazji dziękuję za podpowiedź, bo chyba nie zetknąłem się jeszcze z Jej postami.

Jak przyjdzie "dziejowa konieczność", koleżanka sama ciebie znajdzie ;-)

"Nikt (...) nie będzie miał nawet cienia satysfakcji z oglądania filmu" - kolego, decyzję zostaw oglądającym. Możesz zjechać film, jak dziwkę z filmowego burdelu, ale nigdy nie decyduj za widza...

Niestety, są takie pajace, które uważają się za wyrocznię...

Sorry, miałem na myśli tych, którzy nie czerpią satysfakcji z przebywania w podrzędnym burdelu i mają przy tym nieco większe zapotrzebowania poznawcze. Jeżeli podobał Ci się ten film, to nadal nie zdradziłeś wielkiej tajemnicy - dlaczego tak się stało? Skoro dla mnie jest lichą i nic nie wartą tandetą, a według Ciebie jest bardzo dobry, to chyba nie będzie to wielkim wysiłkiem intelektualnym, kiedy podzielisz się z innymi uczestnikami forum swoimi przemyśleniami. A może będzie?

Nie muszę i wcale nie chce mi się pisać recenzji - po prostu nie lubię, jak ktoś decyduje za mnie... I jeśli ktoś ma odmienne od Ciebie zdanie, nie wtrącaj proszę tekstów typu "wysiłek intelektualny". Wcale nie czyni to Ciebie mądrzejszym. No i ktoś tu pomylił "przebywanie w burdelu" z oglądaniem filmu o historii z burdelu ;)

Proszę o wybaczenie, bo w czasie pisania przemyśleń na temat obejrzanego filmu moim zamierzeniem nie było ściganie się z nieujawnionym jeszcze adwersarzem o palmę pierwszeństwa w mądrości. Co do rzeczonego "wysiłku intelektualnego" sądzę, że się zgodzimy, iż każde w miarę zborne przekazanie myśli wymaga pewnej, większej lub mniejszej, dawki owego wysiłku. Swoich oponentów, którzy pozytywne oceny ograniczają do lakonicznych wypowiedzi typu "super, bardzo mi się podobało, polecam wszystkim" zawsze zachęcam, aby choć trochę wzbogacili swoją wypowiedź, zwłaszcza w sytuacji, gdy nasze opinie diametralnie się różnią. Ze zdumieniem, ale i z przykrością konstatuję, że na ogół rezygnują z tej możliwości, natomiast dowiaduję się od nich różnych rzeczy o sobie, przeważnie mających postać argumentum ad personam. Na przykład od kolegi "eltoro10000" (nazywam Cię kolegą, bo wszystkich uczestników FW uważam a priori za kolegów) dowiedziałem się, że jestem pajacem, choć przyznam, że nie zrobiło to na mnie jakiegoś traumatycznego wrażenia, no może poza kolejnym dowodem, jakich mam tutaj kolegów.
Aha, moja kwestia o "przebywaniu w podrzędnym burdelu" była skrótem myślowym. Swoją opinię o filmie wraz z wyjaśnieniem, dlaczego uważam go za zły, zawarłem w pierwszym poście, jednak do tej pory nie dowiedziałem się, dlaczego ktokolwiek uznał go za dobry. Trudno, poczekam.
P.S. Mimo wszystko zachęcam do zapoznania się z wycinkiem dziejów Dominikany, w której osadzony jest film. Naprawdę warto!

..bardzo płytka ta recenzja..Nic nie poradzi pan na to,że była prostytutka,nadużywana przez ojca,którego dziecko urodziła i jej to dziecko zabili amerykanie "walczący z komunizmem",za co bez mrugnięcia okiem-wysadziła ich,wraz ze sobą w powietrze.To są fakty i o tym był ten film.Musi pan szukać koniecznie przesłania,w opowiedzeniu prawdziwej historii?

Scenariusz jest rzekomo inspirowany rozgrywającą się w 1965 roku historią pięciu kobiet. Nie wiem, jaka była naprawdę ta historia, bo nie dotarłem do żadnych źródeł i szczerze mówiąc, specjalnie się nie starałem. Takich anegdotycznych historyjek można odnaleźć miliony i to bez specjalnego wysiłku, wystarczy czytać codzienną prasę. Nie znaczy to jednak, że na ich kanwie mają powstawać setki i tysiące filmów, zwłaszcza tak niskiej jakości, jak "Hotel Coppelia". Oczywiście w oparciu o tzw. "prawdziwe fakty" da się stworzyć moralitety, parabole, omówienia, narracje ku pokrzepieniu serc, melodramaty, horrory, tragifarsy i wiele innych gatunków zarówno literackich, jak i filmowych, tylko po co? Życiorysy chyba wszystkich znanych morderców doczekały się już ekranizacji, przeniesiono na ekran chyba wszystkie komiksy, te niezłe i te podrzędne i co dalej? Jedyną znaną mi postacią historyczną, która z całą pewnością spędziła życie w burdelu, jest Henri de Toulouse - Lautrec. I jak dla mnie wystarczy.
Co do "mojej recenzji", to po pierwsze odniosłem się w niej nie tyle do opowiedzianej , bardzo zresztą kiepsko, historii, a do całej materii obejrzanego filmu. Jest on po prostu słabej jakości, co starałem się wykazać. Jeśli zrobiłem to skrótowo i w sposób niedostateczny, to bije się w piersi, ale uznałem, że nadmierny wysiłek intelektualny jest zbędny w konfrontacji z tak byle jakim produktem, jakim jest "Hotel Coppelia". Skoro uważasz, że "... bardzo płytka ta recenzja...", to może łaskawie spojrzysz krytycznym okiem na swoją wypowiedź, w której nie ma ani jednego słowa, dlaczego ten film wzbudził w Tobie aż tak wielki zachwyt, że oceniłaś go na "8". Taką postawę, nawiasem mówiąc powszechną na forum, uznaję za nieuzasadnione krytykanctwo czyjegoś gustu i refleksji związanych z oglądanym obrazem. Jeżeli chcesz być poważnie traktowana (a coś mi mówi, że jesteś kobietą), to przedstaw kontrargumenty, zaprezentuj swoją "głęboką recenzję" i wykaż, dlaczego uważasz moją opinię za błędną, gdy zaś tego nie umiesz zrobić, to milczenie wydaje mi się lepszą formą dialogu. Szczerze mówiąc mam po dziurki w nosie adwersarzy, którzy odsądzają mnie od czci i wiary nie prezentując w zamian nic poza antyintelektualnymi stwierdzeniami typu "Wspaniały film!", "Petarda! polecam każdemu!", względnie "Piszesz bzdury! Nie znasz się!".