Ole Bornedal nie zrobił furory w Hollywood i choć wielu mu ją wróżyło. Może i dobrze, bo widać iż na swoim podwórku czuje się dobrze.
Opowieść o małym miasteczku, gdzie prym wiedzie "hołota". W takim miejscu ksenofobia i nienawiść mają dużą szansę zapuścić korzenie. Szybko przekonuje się o tym bogata rodzina, oraz uchodźca z Bośni.
Pierwsza połowa filmu jest świetna. Twórca szczegółowo opisuje miejscową społeczność, bawiąc się narracją, tempem akcji oraz kontrastami. Dzięki temu widzimy wiele rzeczy z wielu perspektyw. Niestety potem jest gorzej.
Gdy dochodzi do sceny obławy przy domu bohatera ten film już nie tyle przypomina "Nędzne psy" co wręcz z nich zrzyna. Pojawia się niespodziewanie mnóstwo motywów podobnych do dzieła Peckinpaha, nawet jeśli do końca tu nie pasują. Samo zakończenie jest nieznośnie przerysowane, na siłę brutalne i doprawione jakimś dziwacznym humorem (no chyba że ten był niezamierzony...). Podobało mi się tylko jedno dość duże niedopowiedzenie na samym końcu, choć widzowie z filmwebu nie do końca zrozumieli, że reżyser specjalnie je wprowadził i uznali je jako główną wadę.
Ogólnie to "I zbaw nas ode złego" jest kawałkiem klimatycznego i mocnego kina. Tylko że o ile ładnie opisuje funkcjonowanie małego miasteczka, to niestety nie uzasadnia skąd w takowym biorą się wszelkie uprzedzenia. Na końcu czeka nas więcej krwawej jatki, niż refleksji. A szkoda. Ode mnie 6.