Murański w scenie z kibolami jak wypadł? Był tłem czy coś mówił?

Kręcił pyskówkę z jurorką i próbował jej zabrać flagę. Co prawda rola nie była zbyt eksponowana czy ogólnie wymagająca, ale muszę przyznać, że wypadł co najmniej poprawnie.

Czy ostatnia scena I slyszany dzwiek sugeruja, ze chlapouchego zamordowali w rzezni?

Mi się to skojarzenie nie nasunęło, ale może wbrew intencjom autorów :)

A jaka jest ogolnie przyjeta wersja zakonczenia? Bo ja skojarzylem sobie ze oni ich gonia do rzezni I ogluszaja/zabijaja pradem tak bylo w jednym z osrodkow w którym byl IO I ten facet tak robil tym pieskom, a pozniej ukladal je na wozku

Pojęcia nie mam, kolego :)

To były jenoty

to były lisy akurat :P

raczej na pewno tak - dźwięk jest identyczny jak na fermie futrzarskiej, gdzie koleś uśmiercał prądem lisy - scena była tak skonstruowana, że dla odbiorcy było to oczywiste. W ostatniej scenie śmierć Io jest zasugerowana właśnie tym dźwiękiem.

Wg. mnie zakonczenie takie jak reszta filmu. Ogolnie film 2/10, osiolek (ki) na 10/10. Jak to dostanie Oscara to swiat oszalal :)

Tak, to był dźwięk postrzału w kość czołową - najczęściej stosowana metoda ogłuszania przed ubojem. Zwierzaki futerkowe we wcześniej scenach były ogłoszone prądem.

"Zaintrygowała mnie jedna scena, w której koń był myty i potem przez chwilę wydawało się, że zaczyna nawiązywać jakąś więź z IO, ale okazało się, że te 2 minuty nijak nie zostały rozwinięte, donikąd nie prowadziły. "

Ja to odbieram tak, że IO widząc jak ten koń był myty, w końcu znalazł się w miejscu w którym dba się o zwierzęta i w którym są one dobrze traktowane. Więź z koniem polegała na tym, że koń zaakceptował go, bo przy osiołku czuł się lepszy. Zmieniło się to, kiedy pojawił się drugi koń i widać było między nimi (końmi) rywalizację, walkę o swoje miejsce. Patrząc na te puchary i odznaczenia na ścianach można wywnioskować, że te zwierzęta były tam nauczone rywalizacji i ciągłego wymagania żeby być lepszymi. IO widząc to czuł, że jest ponad to wszystko, i mimo że na początku uważał że jest w dobrym miejscu, to zrozumiał, że jednak tu nie pasuje, uciekając z tego miejsca i rozbijając ten regal z pucharami. Nie wiem czy taki był zamysł autorów, ale ja właśnie tak rozumiem tę scenę :)

Dziękuję za tą podpowiedź - wygląda na to, że wiele szczegółów przeoczyłem :)

Ironia ironią, ale nawet ta wymaga przynajmniej pierwiastka prawdopodobieństwa. Napisałeś, że mógłbyś pokazać Jerzemu Skolimowskiemu piękno świata. Myślę, że człowiek, który osiągnął tak wielki, kilkupoziomowy sukces, mający wśród przyjaciół Jacka Nicholsona nie potrzebuje rady od wyraźnie niewrażliwego na krzywdę zwierząt dowcipnisia z netu. Jak mówię: żart, to jedno, ale nawet w kontekście absolutnej kpiny ten komentarz wybrzmiał butnie i zwyczajnie głupio.

Napisałem "Chętnie porozmawiam z Panem Jerzym i zabiorę go np. w góry, żeby pokazać piękno świata" bo ten film pokazuje wyłącznie zło. Nie było w tym cienia ironii, tylko współczucie. Można osiągnąć wiele sukcesów, międzynarodową sławę i mieć słynnych przyjaciół i wciąż być nieszczęśliwym człowiekiem i właśnie tak widzę autora po obejrzeniu tego filmu - jako smutnego człowieka, który nie potrafi dostrzec piękna świata.

Wystarczy, że obejrzysz któryś z licznych wywiadów przeprowadzonych właśnie z Jerzym Skolimowskim, żeby dostrzec, że masz do czynienia z człowiekiem spełnionym i zadowolonym z życia. Nie jest on jednak ignorantem i typem wesołego głupka, który nie dostrzega, że świat może być i często jest miejscem obrzydliwym, będącym swoistym piekłem dla zwierząt, co mogliśmy zobaczyć przy okazji seansu "IO".

No więc skoro to taki spełniony i zadowolony z życia człowiek, to zupełnie nie rozumiem skąd te urojenia i przedstawianie życia jako horroru bez nadziei.

No bo Pan Jerzy chyba nie próbuje zbijać punktów na wpisywaniu się w popularną od lat narrację, jak to tylko Polska jest straszna, prawda?

Akcja filmu nie toczyła się jedynie w Polsce, ale też we Włoszech. Reżyser filmu pokazał, że nazbyt często życie zwierząt, to nic innego jak tylko horror spowodowany chciwością, brakiem empatii i bezmyślnością człowieka.

Reżyser filmu pokazał, że życie to nic innego jak tylko horror. Osiołek był tu jedynie swoistym niemym narratorem.

Życie bywa horrorem. Oczekujesz, żeby każdy film zawierał jedynie optymistyczne przesłanie?

Nie, ale od uznanego reżysera oczekuję więcej niż pretensjonalny, depresyjny film bez puenty.

Mamy zupełnie inne podejście względem tego filmu i nie przekonamy się do zmiany opinii. Pozdrawiam

To, czy widz dostrzeże w tym filmie puentę zależy tylko i wyłącznie od niego samego oraz jego wrażliwości. Jeżeli poległeś na tym polu to nie jest to po prostu film dla Ciebie.

Niestety życie na tej planecie to jest dla zwierząt głównie horror. Zgotowany przez człowieka. Nie bez powodu główną rolę gra tu osiołek.