Film jest po prostu cienki. W niczym nie umywa się do poprzednich produkcji. Po raz pierwszy w życiu miałem ochotę wyjść z kina. Film ma po prostu niewyobrażalnie denną fabułę, widać że ścierają się różne koncepcje na główny wątek, ale żadna z nich nie dominuje, co powoduje niezwykły chaos, a we mnie i moich współtowarzyszy niedoli budziło po prostu frustracje. Gdyby ktoś spytał mnie o czym był ten film, to bym mu nie potrafił odpowiedzieć. Bo niby o czym? [SPOILER] O chorym psychicznie artyście, który zakochuje się w lesbijce, która będąc jeszcze hetero była kochanką dziennikarza kolekcjonującego psie kupy, a teraz wraz z głównym bohaterem będzie grać w lesbijskim pornosie. Na dodatek matka głównego bohatera jest chora psychicznie, ale tylko dlatego że jej mąż został transwestytą, na skutek sfałszowanego listu jej zazdrosnej siostry bliźniaczki, która nie przyznaje się do tego, że jest lesbijką. Wszystkiemu smaczku nadaje parodia Rydzyka, w postaci wuja głównego bohatera, który jako ksiądz robi różne interesy - między innymi stawiając przy drogach tablice z hasłem "Jezus mówi zwolnij". To tak w największym skrócie.