Pisze się "obejrzyj" nie "oglądnij" :/ Skoro tak kategorycznie przypisujesz "Imieniu róży" podstawowe wartości w poznaniu średniowiecza, to chociaż naucz się pisać po polsku na początku.

Mnie też to strasznie denerwuje. Na filmwebie jest mnóstwo osób, które używają tego dziwnego słowa...

"Oglądnąć" to forma używana w regionie krakowskim, być może razi okrutnie pozostałe regiony Polski, ale nie jest niepoprawna i nie wynika z głupoty :) Działa to na podobnej zasadzie, jak chociażby słynne "pole" i "dwór"...

film można obzierać jak również oglądać;):P

żeby zrozumieć średniowiecze w minimalnych chociaż stopniu radzę się wybrac do dobrej biblioteki uniwersyteckiej i szukać prac naukowych. Z imieniem róży można się bawić. Oczywiście pomaga w tym znajomośc realiów średniowiecza ruchów heretyckich wielkiej polityki między papieżem a cesarzem i niepowtarzalnego klimatu czternastego wieku. Ale radzę najpierw poczytać literaturę naukową a potem książkę. A na pewno już nie traktować powieści autora który świadomie przeinacza i koloryzuję fakty jako drogi do zrozumienia średniowiecza. Imię Róży to genialna ale jednak mistyfikacja. Pokazuję średniowiecze takim jakim człowiek pragnie go wiedzieć tajemnicze,amoralne,zbrodnicze.

Otóż to.

Powieść "Imię róży" można uznać raczej za manifest poglądów Umberto Eco niż za próbę rzetelnego przedstawienia realiów średniowiecza.

Film jest wierny klimatowi książki i to czyni go pozycją naprawdę wyjątkową, ale jego wartość poznawcza jest jeszcze mniejsza niż książki z prostej przyczyny: nie zmieściło się wiele wątków.

Oczywiście porównując z takimi filmami jak chociażby "Rycerz króla Artura", to ten obraz jest dużo bliższy realiom epoki, ale nadal pozostaje tylko świetną ekranizacją, a nie jakimś dokumentem.

krótko, zwięźle podsumowując... chcesz zrozumieć średniowiecze - doucz sie, zamiast wypisywać bzdury:)

Ani film, ani powieść nie służy poznaniu czegokolwiek, służy tylko rozrywce (są różne rozrywki, istnieje taki jej wysublimowany rodzaj, przy którym każda wiedza czy nauka to niemalże prymitywizm). Dlatego Eco, choć niezły badacz, to żaden artysta. Już lepiej z filmem, który ma pewien urok, nie zaprzeczam. Książka - żeby być ścisłym - nie jest zła, więcej, jest dobra, a nawet świetna, ale z tzw. arcydziełami literatury nie ma nic wspólnego. "Imię róży" o napchany erudycją i inteligencją kryminał średniej klasy.

"Książka - żeby być ścisłym - nie jest zła, więcej, jest dobra, a nawet świetna..."
Może warto się zdecydować zanim napisze się tak śmieszny post?

Jeszcze nie oglądałam, ale filmy powinno się tworzyć tak, aby nie było konieczne wcześniejsze zapoznawanie się z pierwowzorami. Bo jak ktoś mówi: nie zrozumiałem tego filmu, a ktoś inny mu odpowiada: to przeczyataj książkę to zrozumiesz. Bzdura przez duże B! To film ma być zrozumiały przez potencjalnego widza od poczatku do końca!

W ,,Imieniu Róży" jest mnóstwo zakłamań (np. inkwizytor Bernardo Gui został tu ukazany jako bezwzględny okrutnik, a naprawdę był zupełnie, podkreślam, zupełnie inny; [warto spojrzeć na stare pisma opisujące tego człowieka i jego osiągnięcia dla nauki]). Z historią więc ta książka/ten film ma naprawdę niewiele wspólnego. Można to potraktować tylko jako rozrywkę, ciekawy kryminał, a nie jako obraz prawdziwej historii.

Ja bym poszedł dalej. Otóż należy to traktować jako historię, która mogła się wydarzyć w odległych czasach, ale już nazwiska bohaterów traktować jako przypadkowe lub fikcyjne.