Jestem świeżo po seansie.

Rozkładają mnie komentarze w stylu "słabe dialogi".... Ludzie... litości.

Uważam, że film jest rewelacyjny, a oto dlaczego:

1) Film nie jest z założenia komedią. Są za to elementy komediowe. Widziałem w oryginale, nie wiem, jaki jest polski dubbing, ale teksty typu: "Keeping this much raw Vikingness contained? There will be consequences!" dowodzi, że film jest również dopracowany w warstwie tekstowej. Jeśli ktoś potrzebuje "tekszczenia" non-stop i tylko przez ten pryzmat ocenia film, to znaczy, że ma wąski horyzont (przepraszam od razu ludzi o wąskich horyzontach i sugeruję poszerzać).

2) Dwa przesłania jakie od razu się nasuwają to: 1) wartość i istota przyjaźni i 2) destrukcyjna natura ludzka i niszcząca moc uprzedzeń i zabobonów, a także istota lęku i agresji wynikających z niewiedzy. Jeśli spojrzeć na te zagadnienia (mówię o p.2.) pod kątem historii ludzkości i okropieństw, jakie ludzie sobie nawzajem czynili, podsycanych uprzedzeniami, to już mamy ogromny walor edukacyjny. Promowania takich wartości jak przyjaźń nie muszę chyba uzasadniać ani bronić.

Weźmy do tego takie akcenty, jak
- ślepe zapatrzenie w autorytet rodziców i tradycję, choćby nie wiem, jak były absurdalne i głupie (wyświęcanie tradycji trąci fundamentalizmem, a tradycja często jest szkodliwa i hamuje zdrowy postęp cywilizacyjny).
-umiejętność mówienia "przepraszam", bez względu na pozycję w hierarchii społecznej, i umiejętność przyznania się do błędu, i - odwrotnie - potrzebę słuchania tych, którzy wg nas nie mogą mieć nic mądrego do powiedzenia, a faktycznie mają - tutaj należy spojrzeć na problem również jako na relację i kontakt z własnym dzieckiem i dystans do samego siebie (lub jego brak)
-szacunek do zwierząt - nie każdy go ma, a jest to przesłanie bardzo ważne. Poznaj, pielęgnuj, żyj w harmonii, bo nie jesteś sam na tej planecie.

Poza tym co do uwag w stylu "amputowali mu stopę - film nie dla dzieci" - znów moim zdaniem trochę histerycznie. Film na pewno nie jest dla najmłodszych ze względu na pewne sceny przemocy - stąd też zalecenie PG - parental guidance - czyli nadzór rodzicielski.

Co do amputacji, tak się składa, że jeśli będzie się robić z niepełnosprawności temat tabu i nakreślać ją jako koniec świata, to dziecko może później w przypadku okaleczenia przeżyć większy szok niż potencjalnie mogłoby. Należy oczywiście uczulać dziecko na niebezpieczeństwo i dbać, by mu się nic nie stało, ale oswojenie niepełnosprawności jest bardzo ważną rzeczą. Takie dziecko nie traktuje niepełnosprawnych rówieśników jak trędowatych, nie czuje się w ich towarzystwie nie zręcznie, a samo w przypadku niepełnosprawności - widząc, ze można z protezą cieszyć się życiem mimo wszystko - nie załamie się i przyjmie los odważniej.

Tyle, jeśli chodzi o przesłanie. Poza tym, jak mówiłem - dialogi dopracowane, fajne. Ten film nie sili się na nic, ten film ustanawia standard dla następnych filmów, do jakiego poziomu mają równać, a poprzeczkę ustawia wysoko. To, że się nie sili, jest wynikiem ogromnego wysiłku twórców, którym udało się zawrzeć przesłanie - ale bez moralizatorskiego kiwania palcem, z lekkimi dialogami, wzruszającymi scenami i prześwietną animacją i ujęciami, które naprawdę wbijają w fotel.

Dziękuję za uwagę.