Dokładnie. Gienia i Zdrówko, to jedyne postaci, którym byłabym skłonna uwierzyć. Reszta - jakoś do mnie nie przemawia. Mniej więcej od 10 minuty filmu zastanawiałam się, co właściwie Kolski chce nam nim przekazać. I odpowiedzi nie znalazłam do końca, po napisach końcowych przestałam o tym w ogóle myśleć.
Niby ładnie, kolorowo, kilka uśmieszków i ciekawych obrazów i koniec. Nic więcej.

;)dzięki za te komenty, bo już myślałam, że mało ambitna jestem albo mało nadęta. Uff, co za szczęście, że nie muszę się nadymać.

Tak to bywa z gustami i wiarą ;) ja swoją pokładam zupełnie w Kolskim. I wierzę jego magii. Bo to nieprawda, że w jego filmach jej nie ma. Jest ona po prostu prostsza, mniej skomplikowana i bardziej namacalna niż magia np Harrego Pottera czy choćby tykwerowskiego Pachnidła. Bardziej polska, bez trzasków i błysków. Podobnie jest z Bogiem w jego filmach. Dałam Jasminum pełną 10 i wcale się nie waham co do tej oceny bo mnie film bardzo poruszył i należy do jednych z najlepszych polskich dzieł. pzdr

Zgadzam się, że magia tego filmu jest "bez trzasków i błysków". Co więcej, powiedziałabym, że jest ona tak ulotna, że wręcz nienamacalna. Niestety, to najgorszy film na jakim kiedykolwiek byłam.