Niby chodzi o jakieś wartości, ale jakoś trudno mi było w to uwierzyć. Agent z powołania budzi się w nocy i stwierdza, że napisze manifest w którym podstawą będzie bardziej ludzkie podchodzenie do klientów... Co będzie oznaczać mniej klientów i mniej kasy. Ta, jakoś tego nie kupuję, bo w kluczowym momencie zawsze będzie najwyżej chodzić o ten fragment "mniej kasy", a tak naprawdę to ludzie będą dupkami i tyle.

Ten manifest nie musiał powstać, jeśli szef chciał być dupkiem i tak by nim był. To samo klienci i ten typ od "Słowa mocniejszego niż dąb". No jakim trzeba być dupkiem, by najpierw zapewnić drugiego człowieka takim tekstem a potem go tak zrobić. I nie mówcie, że to miało cokolwiek wspólnego z czymkolwiek poza byciem dupkiem. Jak to miało niby wyglądać:

- Hej, preferuję bardziej osobisty kontakt z klientem i zostałem za to zwolniony przez mojego szefa dupka który chce robić tylko dużo kasy. To jak, umawiamy się?
- Taa... Właściwie to wolę się bawić z tamtym dupkiem.
- Dlaczego?
- Bo... nie mam osobowości? (chyba, że dla kogoś robienie kasy jest celem samym w sobie, wtedy macie spieprzony światopogląd ale przynajmniej ogladając film macie jakiś komfort)

I jak to się stało, że przed zwolnieniem ogarniał 70 klientów a po zwolnieniu miał problem z dwoma? Albo dlaczego Cuba Junior dostał Oscara za granie zwykłego murzyna z gołą klatą i "bratem"/"murzynem"/"przekleństwem" między co drugim słowem? To rasistowskie.

Trzeba jednak filmowi oddać, ogląda się go nieźle. Jest w nim przede wszystkim mnóstwo drobiazgów - kwesti, detali na planie, w grze aktorskiej. Wiele rzeczy mi się podobało, jak Tomek jechał samochodem i nie mógł znaleźć piosenki do śpiewania, albo jego reakcja jak podsłuchiwał Zelwegger. Albo jak szli z Kubusiem po reklamie z wielbłądem i było to długie ujęcie w trakcie którego gadali i musieli przejść pod jakimś wyciągnikiem i Kuba kumpla tak otoczył ramieniem by się nie uderzył. A jak przyszedł za pierwszym razem do domu tej samotnej matki i gadał do muszli. Sama matka wpadająca na to jedzenie i jej siostra: "w porządku... pochyl się, okey, uratowany, nadaje się do jedzenia". Każda scena z tym dzieckiem miała w sobie coś fajnego. Było też wiele trafionych zdań, jak "Nie lubię siebie. Nie, czekaj... nie lubię swojej roli" na początku.

Film marny, ale przyłożono się do jego fajności, więc wspominać go będziecie miło.


4/10