Relacje między ludźmi, urazy skrywane od wielu lat, dialog matki i córki, samotność, choroba, utrata dziecka - wszystko dość pogmatwane, ale prawdziwe, dobrze zagrane, dobrze wyreżyserowane i dobrze nakręcone. Kolejny Bergmana portret człowieka. Każdy miłośnik europejskiego kina powinien być usatysfakcjonowany.