Alberto Maria de Agostini, salezjański misjonarz, przybył z rodzinnego Piemontu do Patagonii i Ziemi Ognistej w 1910 roku. Miał zaledwie 26 lat. Poruszony pięknem majestatycznego krajobrazu swej nowej ojczyzny, z prostego księdza przemienił się w odkrywcę, filmowca, fotografa. Eksplorował nieznane dotąd ziemie, przyglądając się kolejnym lodowcom, szczytom i fiordom. Ale jego niezwykłe, wysmakowane estetycznie kadry ukazują coś jeszcze - społeczność Indian na chwilę przed brutalnym wyniszczeniem jej przez kolonizatorów.
Dla reżyserów tego poetyckiego dokumentu, Isabelli Sandri i Giuseppe M. Gaudino, postać de Agostiniego i materiały, które po sobie zostawił, to klucze do przeszłości tego zakątka świata. Przejmujące twarze Indian, sfotografowane przez księdza, odbudowują pamięć - pamięć o nich samych, ale też o ich zagładzie. Twórcy filmu w pewnym sensie wywołują duchy: zestawiając współczesne obrazy tych samych miejsc, które utrwalił na kliszy de Agostini, próbując zedrzeć kolejne warstwy niepamięci, odczytując z pozostawionych przez misjonarza materiałów ślady historii, która miała zostać wymazana. Owa kartografia fantastyczna łączy się tu z archeologią pamięci.