Ten film jest prawdziwą mieszanką wybuchową, gdzie śmiech, kicz, głupota, znieczulica społeczna, seks, gwałt, absurd itp. są rzeczami na porządku dziennym. Film jest przez to bogatym obrazem...kolarzem (?), gdzie każda scenka, każdy dialog ma swoje znaczenie. Nie wiadomo czy mamy byc zszokowani, zniesmaczeni, rozśmieszeni, podnieceni (?!) czy wprowadzeni w zadumę. Po raz kolejny w filmie Almodovara mamy do czynienia z silnymi, zdecydowanymi, znającymi swoją wartość kobietami i słabymi psychicznie i cieleśnie mężczyznami. Jednak w wypadku tego filmu jedna osoba (kobieta) wybija się nawet na tle swojej płci. Wybija się jako człowiek. Może wystarczy być taką osobą jak Kika - prostą, szczerą, niezbyt mądrą, niezbyt głupią, naiwną, trzeźwo (podświadomie) myślącą, stabilną, aby osiągnąć sens w życiu, aby osiągnąć...szczęście? Świat wokół szaleje, wiec czy ma sens stawianie jakiegokolwiek oporu? Lepiej dać się porwać szaleństwu świata, a tym samym poprzestać na "złotym środku"? Zawsze można zaprosić jakiegoś nieznajomego do swojego samochodu, pozwolic mu się rozsiąść, a może nawet nakłonić do wskazania właściwej drogi...