Szedłem do kina z nadzieją że znowu coś poczuję, jakąś magię, sentymentalne wzruszenie, cokolwiek. Tymczasem pierwsza połowa filmu rozczarowała mnie kompletnie. Tam nic się nie działo, aktorzy po prostu odgrywali kolejne, nic nie znaczące sceny. Dopiero druga połowa przyniosła trochę akcji i film się rozruszał. Nie podoba mi się podejście Tomasza Kota do roli Kleksa. Pan Kleks w latach osiemdziesiątych też był przedstawiany jako dziwak, ale nie aż taki wariat jak tutaj. Piotr Fronczewski umiał to zagrać lepiej, z nutką tajemniczości. Tego tu zabrakło. Uwaga: małe dzieci mogą wystraszyć się na niektórych scenach, także chciałbym na to uwrażliwić rodziców. Według mnie najlepiej zagrał Janusz Chabior, chociaż rzeczywiście od razu kojarzy się z Sarumanem z Władcy pierścieni. Podsumowując ten film nie niesie ze sobą takich emocji jak jedynka, jest dużo słabszy. Niemniej jednak patrząc na tłumy na sali kinowej będzie kolejny hit. Osobiście poważnie się zastanawiam czy iść do kina na trzecią część, czy raczej poczekać aż pojawi się w streamingu.