Jako film w swoim gatunku uważam, że jest ok. Od tego typu filmów nie oczekuję intelektualnych uniesień, konieczności głębokich przemyśleń, wielointerpretacyjności, czy zadumy przez tydzień, a i też wcale nie czuję konieczności oglądania wyłącznie filmów z górnej półki w szafie pod tytułem "sztuka filmowa" i wcale nie uważam się w związku z tym za debila. Przez chwilę pomyślałam, że chyba za dużo tych bluzgów, ale po chwili uświadomiłam sobie, że to jest przecież film o Polakach, no a Polacy takiego języka używają na codzień i w ilości podobnej, wystarczy wyjść poza dom , a "k..." i "ch..." wszechobecne w zwykłych rozmowach zwykłych ludzi. Albo "debile" na forach i to spod palców osób, które najwyraźniej uważają się za Elite yntelektualną i gardzą tego typu filmami (tak przynajmniej wynikałoby z wypowiedzi).
Teksty niezłe, pomysły też, uśmiałam się wystarczająco i tego właśnie oczekiwałam. Reszta mnie w tym filmie nie interesuje. No a jeśli ktoś spodziewał się, że oglądając ten film zazna orgazmu duchowego, ten dopiero jest niemyślący. Tak więc gratuluję wam tu wszystkim rozczarowanym i oburzonym, ale trzeba było myśleć przed seansem.
Co zaś do powtarzających się u Vegi aktorów to osobiście chyba się do nich przyzwyczaiłam i lubię to. Inna sprawa, że chętnie zobaczyłabym Fabijańskiego w jakiejś zupełnie innej roli, toteż niniejszym kończę i idę przekopać Filmweb w tym celu.