Po fatalnej "Burzy" z 2010 r. obiecałem sobie, że już nigdy nie będę oglądał filmowych adaptacji Shakespeare'a, ale mimo to dałem się nabrać na opinie, mówiące że w tym przypadku mamy bardzo świeże i oryginalne podejście do zarówno samej historii, jak i formy. Jeśli chodzi o oryginalność to faktycznie w miarę bym się zgodził (chociaż nie jest to podejście nowatorskie, bo były już w historii podobne zabiegi), jednak sama oryginalność nie wystarcza, żeby ocenić film pozytywnie. Generalnie produkcja ta ma dokładnie te same wady, co wszystkie dzieła i adaptacje ów twórcy tzn. we wszystkich dziełach Shaespeare'a są podobne motywy: zdrady, spiski, intrygi, dwulicowe postacie, rozdarci wewnętrznie bohaterowie itp., itd. Podobnie jak w innych dziełach mamy bohaterów drugo- i trzecioplanowych, którzy strasznie irytują swoją głupotą i naiwnością, mamy także wiele ładnych w formie, ale strasznie idiotycznych dialogów, które dodatkowo mówione są w odstraszającym i strasznie męczącym stylu. Co prawda sama historia i próba przedstawienia psychiki głównego bohatera z natury rzeczy są bardzo ciekawe, ale forma i sposób prezentacji wypadły zdecydowanie słabo. Fiennes, który w roli reżysera jest nowicjuszem, chyba postawił sobie zbyt ambitny cel - widać na tym polu wiele braków, nieścisłości i chaosu. Forma, będąca próbą połączenia filmu i teatru również nie wypadła dobrze, gdyż całość wygląda zbyt sztucznie na film, zbyt filmowo natomiast na teatr.
Reasumując - źle przedstawiona historia, gdzie zawodzi przede wszystkim reżyseria oraz scenariusz. Poza tym dzieła Shakespeare'a po prostu nie nadają się na duży ekran, gdyż ponad 90% filmów na ich podstawie wypada słabo. Być może obraz będzie taką ciekawostką dla fanów twórczości autora, ale ja do nich nie należę, więc mnie po prostu film ten strasznie wymęczył...
Nie polecam - 4/10