Uwielbiam trylogię Wesa Cravena, dlatego z przyjemnością udałam się do kina na kolejny film. Byłam trochę wkurzona, gdyż kilka dni temu padłam ofiarą spojleru i dzięki temu od samego początku wiedziałam, kto jest mordercą. Mimo iż cały czas śledziłam jego poczynania, wiedząc jakie są jego prawdziwe intencje, nie zaważyło to na moich ogólnych wrażeniach. Wprost przeciwnie; nie oczekiwałam zbyt wiele, a z kina wyszłam naprawdę pozytywnie zaskoczona.

Owszem, cała seria Krzyku polega na przeplataniu się elementów horroru i komedii. Były momenty, gdy cała sala się śmiała, jednak chwilami można się było naprawdę przestraszyć. Dodatkowe plusy dla znakomitej gry aktorskiej Emmy Roberts oraz Courtney Cox, której postać w tej części podobała mi się najbardziej. No i na pochwały zasługuje również bardzo dobrze dobrana muzyka.

Jeśli chodzi o całą serię dotychczas wyprodukowanych Krzyków, śmiało mogę uplasować tą część na drugim miejscu, tuż za fenomenalną, znakomitą jedynką. Choć i tak wydaje mi się, że nie ma co porównywać pierwszej trylogii z tą, która się dopiero rozpoczęła. W końcu jest między nimi dziesięcioletnia przerwa, a wiadomo, że postęp technologiczny umożliwia nam teraz o wiele większe pole do popisu.

Pozdrawiam (: