Krzyk

A teraz co? Gdzie jest to uczciwe kino o prawdziwych facetach? Naprawdę twórcy muszą nas karmić gejowskim albo lezbijskim pseudorealizmem i filmami o nietęgich nastoletnich umysłach? Stara szkoła kreślenia postaci w filmach umarła i nigdy juz nie wróci.

Kino drogi, w dosłownym i metaforycznym sensie. Antonioni, bez zbędnego moralizatorstwa, pokazuje różne życiowe zakręty mężczyzny po przejściach. Walcząc z przeciwnościami losu, przede wszystkim własnym osamotnieniem i obojętnością świata, okazuje się on postacią niejednoznaczną, nie pozbawioną wewnętrznych pęknięć i...

jak na swe lata to bardzo dobry temat i powolo jużwkracza prawdziwy antonioni poprawny świetny film
nie na tyle autorski jak późniejsza trylogia

I to decydujący. Po nim bowiem, włoski reżyser zaczął kręcić arcydzieła. Chociaż nie jestem przesadnym fanem filmów drogi, to muszę przyznać, że "Krzyk" jest obrazem lepszym niż bardziej przeze mnie lubiane, a powstałe dwa lata wcześniej - "Przyjaciółki".
"Krzyk" jest też wyraźnym etapem, na drodze szukania przez...