jak można było pozwolić kochanemu psu spędzić ostatnie lata życia na mrozie, pod
kolejowym wagonem i w tym samym czasie pokazywać ze wzruszeniem wnuczkowi zdjęcia
tegoż psa! Mam wrażenie, że oprócz postaci granej przez Gere'a, reszta to emocjonalne
drewno: płaczą, biadolą, ale żeby psa przygarnąć to już nie. I proszę mi nie opowiadać, że
'nie dało się nic poradzić' - każdy kto miał w świadomy sposób psa w swoim życiu wie, jaka
to bzdura!!