MĘSTWO I HONOR było we Francji szykowane na hit. Film wprawdzie na starcie znalazł się na samym szczycie tamtejszego box office, ale potem bardzo szybko tracił sympatię widzów.

W sumie to się nie dziwie.
MĘSTWO I HONOR oparto już na nieco ramotowatej powieści -co odbiło się na filmie.
Ten kostiumowy dramat to kino rozwlekłe, banalne i obfiutjące w schematy.
Reżyser usiłował za wszelką cenę udramatyzować całą historię i przesadził. Stosowane prez niego chwyty są niekiedy naiwne, bardzo często ograne i nachalnie kiczowate.
Filmowi bohaterowie zostali zestawieni według najprostrzych czarno-białych schematów osobowościowych. Razi też rozwlekłe zakończenie.

Na szczęście od strony technoicznej film prezentuje się całkiem dobrze. Dobre są tu zdjęciai kostiumy. Na uznanie zasługuje tu występ nowej gwiazdy francuskiej kinematografii - Gasparda Ulliel. Ulliel jest w swej roli wiarygodny i z sukcesem walczy z banalnością swej filmowej postaci.
Również stary gwiazdor Tchecky Karyo zagrał bardzo dobrze. Na uznanie zasługuje też Jocelyn Quivrin, który jako zły hrabia wypada bardzo pzrekonująco.
Bardzo dobrze wypada też młodziuteńki Leo Legrand w roli małego Jacqou.
Niestety reszta obsady spisuje się dość słabo lub zaledwie przeciętnie -z głównymi żeńskimi postaciami na czele.
Reasumując film da się oglądać, ale nie jest to żadna rewelacja.
Francuzi mają przeważnie dobrą ręke do filmów, ale MĘSTWO I HONOR to film zrobiony przyciężką ręką.