Ciut post-tarantinowski, a i troszkę europejski film(mówię o wpływach oczywiście). I w sumie oba atrybuty wpłynęły pozytywnie na ten obraz.
Kadry są szare, muzyka niby jest, a jakby jej nie było, mróz w filmie tak współgra z klimatem że widzowi aż robi się zimno. To na prawdę dobrze nakręcona rzecz, bez zbędnego efekciarstwa. Nawet ujęcia są cholernie oszczędne, zazwyczaj ograniczają się do jednej perspektywy. I ok, dzięki temu bardzo wczuwamy się w atmosferę filmu.
Tim Roth gra tutaj potępieńca. Jest osobą której wstydzi się własna rodzina, która ma sporo grzechów na sumieniu i która wie że zasłużyła na "piekło". A jednak zło zaszło już za daleko i nie potrafi żyć inaczej. Pokuty nie będzie, bo nie ma żalu za grzechy.
W sumie zakończenie pokazuje że to jednak mocno amerykański film, już na samym początku wiedziałem jak się to skończy. Trochę szkoda że reżyser mnie nie zaskoczył. Niemniej i tak stworzył kawał dobrego kina, bo "Little Odessa" to melancholijny, ciężki obraz, ze świetnymi rolami Furlonga i Rotha. Broni się nawet mimo swojej przewidywalności, to w końcu przypowieść, więc trudno o niespodzianki.