(Mad) Max Rockatansky tuła się po australijskich pustyniach próbując po prostu przeżyć gdy jego wielbłądy i ciężarówka, którą ciągnęły, zostały skradzione. W poszukiwaniu swojego powozu trafia do kupieckiego miasta Bartertown, rządzonego z pozoru przez Tinę Turner. "Z pozoru" ponieważ jest sobie jeszcze taki jeden karzeł, który kontroluje przepływ energii uzyskiwanej ze świńskiego łajna. Mad Max oczywiście staje po środku konfliktu.

Na pewno jest lepiej niż w "jedynce", ale dużo gorzej niż w "dwójce". Problem w tym, że film został zrobiony pod piosenkarkę, a nie pod widza i choć budżet był wielokrotnie wyższy niż przy poprzednich częściach to nie dało się tego wcale odczuć (bo pewnie cała kabza trafiła w kielnię Tiny i dobrze znanego już Mela Gibona;)). Poza tym doświadczamy tu jednego z najbardziej wyssanych z palca zwrotów akcji w historii kina; tak, kakby scenarzysta w pewnym momencie się zaciął i wykorzystał w filmie pierwszy pomysł jaki wpadł mu do głowy. Mowa oczywiście o motywie z dzieciakami, ale nie będę spoilował.

Cytat warty uwagi:

- Ludzie przybywają do Bartertown, aby handlować, trochę zarobić, robić interesy. Jeśli nie masz nic do sprzedania to nie masz co tu robić.
- Potrzebuję tylko godziny w mieście, nic więcej...
- Następny!
- Posiadam przydatne umiejętności. Mogę nimi handlować.
- Przykro mi, ale burdel jest już pełny.