to ważny cytat z filmu i istota przyczyn końca pewnego (długo zresztą świetnego) okresu w kinie, chyba nie tylko włoskim. To cytat, który zarzuca twórcom (reżyserom, scenarzystom, producentom) utratę kontaktu z życiem, zamknięcie się w swoim wielkim ego, poczuciu, że są niczym bogowie i tkwią z uporem w tym...

Akcja pędzi jak Pendolino. Dużo się dzieje. Gorycz miesza się z humorem.
Wiele ukrytych smaczków.
Jak ciężko nakręcić film. Jak wiele po drodze musi być kompromisów. Wolność artysty? To jakaś mrzonka.
Ciekawy, szalony film do przemyśleń i do śmiechu z włoskim, słodko-gorzkim humorem.

Początek jeszcze obiecujacy , zapowiadał ciekawą historię. Jednak później straszliwy galimatias i chaos. Straciłam ochotę na sledzenie kto z kim . Zbyt dlugi. Zwiastun jest lepszy niż film.

...wraz z dalszą akcją następuje KATASTROFA. Dłużyzna, zamieszanie i totalny chaos. Nie ma dalej nic, co wskazywałoby na potrzebę nakręcenia tego filmu. Szkoda, bo naprawdę początek był obiecujący.

Film spodobał mi się bardzo - i jeszcze jestem pod wrażeniem! Oczywiście nie oceniam filmu pod kątem dorobku Virziego - a można znaleźć tak perełki. Film obrazuje Rzym -tych kilka dni-obrazuje nam świat ówczesnej włoskiej kinematografii z jego układami, koneksjami, zawiłościami i wielkim skłóceniem starych...