Ladniej nie potrafilbym ubrac to w slowa :) - moje odczucia sa identyczne... ale do ostatniego akapitu (wiec ten pozwole sobie skomentowac) - mnie ta forma nie przekonala, ten uczuciowy chlod sprawil, ze caly film ogladalem beznamietnie, a ostatnie sceny, ktore mogly wbudzic zaciekawienie przelecialy jak w kalejdoskopie. Muzyka mnie nie chwycila, jakos mi nie pasowaly te kompozycje (szczegolnie ta po francusku, z pianinem), zdjecia rowniez nie - kilka naprawde pieknych ujec chinskiego krajobrazu nie powinno ksztaltowac calosci obrazu. Mysle, ze wzbogacenie tego filmu o spora garsc uczuc miedzy glownymi bohaterami niekoniecznie zmieniloby go w lzawy melodramat, a raczej (moim zdaniem) dodaloby uroku i przyjemnych wrazen. Nie moge ocenic go az tak dobrze. RESPECT

Ja bardzo sie cieszę, że film nie był kolejnym romansidłem o namietnej miłosci od pierwszego wejrzenia. Z pewnoscia nie mozna zarzucic scenariuszowi braku oryginalnosci. Norton i Watts jak zawsze swietni, piekne zdjecia i muzyka, zwlaszcza 'ta po francusku z pianinem';) wg mnie, pasowala idealnie. Caly film bardzo wzruszajacy, plakalam chyba ze 3 razy, najbardziej na scenie, w ktorej bohaterowie wreszcie wybuchneli ta wyczekiwana przez was namietnoscia;)Coz, widac przeze mnie tez wyczekiwana;) ale to nie znaczy ze reszta filmu wydawala mi sie beznamietna. Dla mnie 8,5/10

Wiesz, Słowik, wydaje mi się, że reżyserowi, tudzież aktorom nie chodziło wcale o przedstawienie namiętności. To nie był film mówiący o tym, jaka miłość jest namiętna bla bla. A to, że stosunki między głównymi bohaterami były chłodne,jest- wydaje mi się- uzasadnione. I w tym też tkwił swoisty urok filmu. A nie był to przecież melodramat.

Co do zdjęć i muzyki zgadzam się w zupełności.

Co do generała.. widocznie zmienił zdanie o Walterze? Bywa. Uprzedzenie zmieniło się w sympatię?

Jak dla mnie film sam w sobie piękny. Choć zgadzam się ze Słowikiem, nie jest wspaniale. Krótko: polecam:]

Generał zmienił nastawienia do Waltera. Początkowo traktował go jak każdego Brytyjczyka - tzn. jako buca, który przyjechał podbić jego kraj. Dopiero później zobaczył w niego dobrego człowieka, któremu zależy jedynie na przeprowadzaniu badań oraz na walce z chorobami zakaźnymi, przez co chce pomagać ludziom... Zauważyć też musiał całe oddanie Waltera w pracy. Nie skupiał się jedynie na "urzędowym" odwalaniu roboty, ale wkładał w to całego siebie i szukał wszelkich sposobów pomocy.

Zachwyciły mnie te obrazy w chłodnych tonacjach, przeplatane żywymi i zachwycającymi - zgadzam się, że zdjęcia są cudowne. Oszczędzono nam do minimum widoku chorych oraz sal szpitalnych... Muzyka również jest wyśmienita, od pewnego czasu nie wychodzi z mojego odtwarzacza nic innego ;-)

Papierowość postaci - chyba tak mogę to podsumować z Twojego postu - jest akurat wg mnie na miejscu. W moim odczuciu, gdyby postaci nie były takie "mdłe", jak to określiłeś, zakłóciłoby to całą linię przekazu w filmie... Tak wszystko jest dla mnie takie... delikatne - jak welon :-)