Sposób przedstawienia tej wstrząsającej historii poprzez odwrócenie chronologii początkowo fascynuje i jest naprawdę celnym rozwiązaniem. Takie stopniowe odkrywanie kart rzeczywiście umiejętnie buduje napięcie. (Scenę odkrycia tego, co stało się z Teresą zapamiętam na długo). Niemniej jednak z czasem, gdy w zasadzie wszystkie fakty są już znane, taka narracja zaczyna nieco nużyć i sprawia, że napięcie zaczyna stopniowo spadać, aż w finale wszystko jakoś klapnie, zamiast chwytać za gardło. Z kina wyszedłem więc z pewnym niedosytem, choć i tak film uważam za jedną z najlepszych polskich produkcji roku.

PS Wielkie brawa dla aktorów. Nie ma tu słabej roli, a Mateusz Kościukiewicz jest wręcz przerażający.