Oglądałem trylogię wiele razy, ale dziś pierwszy raz obejrzałem czwartą część i widzę w niej rozwinięcie sensu Matrixa, a nie jego powtórkę. Tu nie ma przypadkowych scen, każda prowadzi w głąb tego czym naprawdę jest uwięzienie umysłu. Wielu odrzuca ten film, bo patrzy wyłącznie przez pryzmat efektów i realizacji. To jest właśnie pułapka, przed którą film ostrzega. Merovingian pokazuje jak wygląda utknięcie w przeszłości. Analityk tłumaczy dlaczego wolimy iluzję, którą znamy niż prawdę, która wymaga odwagi. Ten film działa jak lustro. Jeśli coś w tobie porusza albo drażni, to dlatego że dotyka miejsca gdzie Matrix trzyma najtwardsze haki. Jeśli zrozumiesz ostatnią rozmowę, zobaczysz o co tu zawsze chodziło. Ten film jest anty-blockbusterem nakręconym w formie blockbustera. To jakby "Chcieliście czwartej części? Macie ale nie taką, która was utuli. Taką, która was odsłoni." Ten film to nie nostalgia, to diagnoza. Nie oferuje ci "powrotu do lat 2000", tylko pokazuje, jak działa system.