Uważam, że recenzje zjeżdżające film jako najgorszy możliwy sort są przesadzone. Choć filmowi do wysokiego poziomu ocen brakuje i to sporo.

Oczywiście - to nie jest Matrix 1, choć próbuje go kalkować i chyba z tym każdy widz będzie miał największy problem. Każdy bowiem fan Matrixa gdzieś w głębi serca (nawet po obejrzeniu kolorowych zwiastunów) miał nadzieję na powrót do korzeni. Twórcy najnowszej części mając tego świadomość próbowali dać widzowi namiastkę pierwszej części, choć z góry powiem, że zrobili to po prostu nieudolnie. Zabrakło klimatu, który mógłby być łącznikiem pomiędzy tymi częściami. Natomiast sam film ogląda się naprawdę dobrze i seans zleciał mi błyskawicznie (nie mogę się zgodzić z opiniami, że film jest totalnie przegadany czy nudny).

Oczywiście to co najbardziej boli to oczekiwania, które zderzyły się z rzeczywistością. Gdyby nie kultowa część 1, gdyby nie 18 lat przerwy pomiędzy przeciętnymi Rewolucjami, a Zmartwychwstaniami, to może byłoby łatwiej znieść to, że to jest już inny Matrix, bez Morfeusza, Agenta Smitha, Wyroczni i przede wszystkim bez wciągnięcia w widza całkowicie w inny świat. Natomiast tuż po seansie, na moje pierwsze rozgoryczenie, że miało być "tak pięknie, a wyszło jak zawsze", dostałem świetną ripostę od żony, która przyznała, że to nie był może "ten" Matrix, na którego czekaliśmy, ale że na 2,5h wróciliśmy do uniwersum, za którym tak tęskniliśmy i do naszych ukochanych kiedyś bohaterów (sentyment do Neo i Trinity pozostał). I temu zaprzeczyć nie można. Na ten stosunkowo krótki czas można było wrócić do Matrixa i chyba największy żal jest związany z tym, że to nie jest znowu pierwsza część otwierająca możliwości do powstania kolejnych filmów ;)