Niewiele filmów jest tak sensacyjnych lub niesławnych jak "Mechaniczna Pomarańcza" Stanleya Kubricka. Niemożliwe jest obejrzenie ACO bez reakcji, czy to szoku, obrzydzenia czy zdumienia. Brutalna opowieść o brutalnym młodym chłopie i jego późniejszej "reformacji" przez rząd jest tak samo szokująca i dająca do myślenia jak zawsze.

Chociaż to właśnie z przemocy i seksu film jest najbardziej znany, ACO działa na znacznie głębszych poziomach. Niepokojący portret młodzieży i satyryczne przedstawienie rządowych prób stworzenia lepszego społeczeństwa są genialne, ale najbardziej fascynującym aspektem ACO są pytania, jakie stawia na temat dobra i zła. Podczas gdy zbrodnie, które Alex popełnia na początku filmu są okropne, to co robi z nim rząd jest jeszcze gorsze. Film przedstawia absolutnie najgorsze aspekty człowieka, ale pokazuje, że nawet one są nadal korzystne dla człowieka pozbawionego wyboru. Ludzie mogą potępiać film ze względu na jego brutalną treść, ale nie można zaprzeczyć ważności pytań, które stawia.

Równie doskonały do treści filmu jest wysiłek ekipy. Perfekcjonizm Kubricka dobrze się opłaca, bo ACO w jednym z jego najbardziej efektownych wizualnie filmów. Malcolm MacDowell jest niczym innym jak niesamowity jako Alex. Kubrick używa surrealistycznych obrazów i elementów scenografii, jak również pomysłowe wykorzystanie muzyki do uzupełnienia akcji na ekranie, tworzy świat, który doskonale odzwierciedla zachowanie bohatera i politykę rządu.

A Mechaniczna Pomarańcza nie jest w żadnym wypadku filmem łatwym do przebrnięcia, gdyż wiele osób odrzuciłyby sceny przemocy i gwałtu. Ale to arcydzieło jest o wiele bardziej złożone niż zwykły romans w świecie młodzieńczej przemocy. To rzadki przykład filmu, który wymaga od widza myślenia. Prawdziwy horror na całego, O moi bracia.