choć po części odgrywa to dużą rolę. Główny bohater to wypisz wymaluj psychopata. Niezdolny do odczuwania jakiejkolwiek winy za swoje przewinienia, dlatego mi go nie żal. Najlepiej to widać, gdy zostaje poddawany torturom terapeutycznym. Mówi wtedy o grzechu, ale nie ma na myśli zbrodni popełnianych na ekranie tylko puszczanie Beethovena do tego typu obrazów. Normalny człowiek po tego typu torturach przyznałby, że popełnił błąd, czułby się winny, ale psychopaci nie są do tego zdolni. Na tym polega cała ironia, że wszyscy łącznie z lekarzem psychiatrą nie domyślili się, że mają do czynienia z psychopatą.