interesujące :)

A ja powiem, że zakończenie filmowe jest lepsze od tego powieściowego. Pojawienie się tej różnicy bardzo dobrze wyjaśnia sam tłumacz polskiego przekładu, jednak zapewne i Kubrick zdawał sobie sprawę, że istnieje jeszcze jeden końcowy rozdział, który w wydaniu amerykańskim został pominięty. Film stał się tak naprawdę bardziej pesymistyczny, historią zatracenia człowieczeństwa, podróżą, z której nie ma powrotu i taki zapewne był cel jego twórcy. Poprzez swój eksperyment językowy Burgess spowodował, iż książkowe wydarzenia mają w sobie pewien pierwiastek humoru, odrealnienia, Alex zdaje się nie przejmować tym, co robi, a my, jako czytelnicy, wraz z nim. W filmie widzimy wszystko to, co się dzieje nie tylko poprzez oczy narratora, jesteśmy wraz z kamerą obserwatorami, historia stała się więc bardziej brutalna, mroczna, a nawet wizualnie skandaliczna. Wystarczyło do tego nieznaczne przesunięcie perspektywy. Myślę, że Kubrick miał tak wielki talent, iż z jedynie solidnej książki wydobył tę esencję, podkreślił, uwidocznił całe zło postępowania bohatera i jego otoczenia, które w książce jedynie gdzieś się czai, ukryte za pomocą osobliwego języka i narracji młodego, nie przejmującego się swym zachowaniem człowieka.

Wlasnie zastanawialem sie dlaczego w filmie za kazdym razem (z jednym wyjatkiem) kiedy mowia o Beethovenie mowia Ludwik van (bez Beethoven) wie ktoś?