Nie przepadam za Kubrickiem, reżyser ten wywołuje we mnie skrajne emocje. Jako fan S. Kinga byłem bardzo zawiedziony jego wersją "Lśnienia" ponieważ spłaszczył powieść mojego ulubionego autora. Przełom nastąpił po seansie "Full Metal Jacket", który to przypadł mi w dużym stopniu do gustu. Nie zmieniło to jednak mojego braku zaufania do tego reżysera, więc i do "Mechanicznej pomarańczy" podszedłem z pewną dozą sceptycyzmu.

Co pierwsze rzuca się w oczy to przerysowane postacie i nadmierna kiczowatość, muzyka wykręca cały układ nerwowy. Praktycznie do końca filmu wydawało mi się, że jest to jakaś wariancja "Zbrodni i kary", jednakże nie ma tu żadnej kary. Jest ciężki w odbiorze poprzez gryzącą w oczy scenografię tj. futuryzm lat 70'.

Jeżeli idzie o treść to wzbudza ona we mnie swoisty konflikt wewnętrzny, niby miejscami robiło się ciekawie, aczkolwiek pozostał pewien niesmak. Brakowało mi w tym wszystkim jakiejś konkluzji, morału. Główny bohater był zbyt "surowy", prócz ultra-przemocy nie był nacechowany w żaden sposób, co wydało mi się aż nienaturalne.

Reasumując, nie jest to kino dla mnie, bo forma nie pozwalała na porządne skupienie się. Pokrętnie poprowadzona fabuła, groteskowość nie zdobyły mojej sympatii. Pełno tu męczącej sprzeczności. Niestety nie jestem w stanie dać więcej niż 5/10