Słowo "wciągający" nie jest tym jakie pasuje do tego filmu. Pieszczoch krytyków filmowych Stanley Kubrick po raz pierwszy potknął się przy doborze materiału literackiego. "2001: Odyseja kosmiczna" była dziełem niesamowitym i jedynym w swoim rodzaju i do dziś się broni, natomiast "Mechaniczna Pomarańcza" to wydumany i nudny afilmowy twór na podstawie prozy niejakiego Anthonyego Burgessa, który zresztą krytycznie odniósł się do tej filmowej adaptacji. Amerykański reżyser dość chłodnie prezentuje to co wyprawia się na ekranie i nie bierze strony Alexa i Jego kompanów, po prostu kamera sobie jest, kolejne sceny następujące po wtargnięciu bandy do domu na uboczu coraz bardziej pretensjonalne, robione aby wywołać szok, zamiast zmuszać do refleksji, reżyser ładuje widza niczym CI ze szpitalu Alexa kolejnymi dziwacznymi scenkami i robi się coraz to nudniej, po jakiejś 100 minucie opuściłem kino, liczyłem bowiem na film pokroju "Urodoznych morderców", mocny, wyrazisty i głęboki w przekazie dostałem przegadane filmidło z żałosnymi scenami przemocy, rok 1971, wówczas następuje eksplozja przemocy w kinie i Stanley poszedł z nurtem a szkoda, powinien był za film o Napoleonie się wziąć, powstałby na pewno film na miarę "Spartakusa" ale cóż reżyser miał kaprys i chciał byc awangardowy i iść pod prąd i zrobił, tkaie nie wiadomo do końca, trudno bowiem wpisać ten film w jakiekolwiek kategorie, dla widza na pewno dramat by tak ładować w niego pustką. Roger Ebert, krytyk filmowy, kóry zmarł nie tak dawno temu nazwał to dzieło "ideologicznym bajzlem" i trudno się nie zgodzić, totalny misz-masz, żadna scena nie wywołuje wrażenia, wieje nudą a miało byc tak kontrowersyjnie! Pewnie było ale w tym 1971 roku, film jak to się mówi "trąci mychą" , nie jest najgorszym jaki widziałem ale w dorobku Kubricka jak dla mnie sam dół.