Zgadzam się, że pewne filmy docenia się z biegiem lat ponieważ jak słusznie piszesz: "życie nas zmienia". Nabywamy doświadczenia, ukształtowujemy swój światopogląd i takie tam oczywiste rzeczy... O czym dobrze wiesz.

Wczoraj film zobaczyłem po raz pierwszy - nie poruszył mnie przekaz samotności w nim ukazany. Nie poczułem jej. Był to dla mnie wizualnie piękny (?) inny świat ludzi, którzy mogą sobie pozwolić na częste rozmyślania nad sobą, nad tym czego wewnętrznie nie mają. Bo materialnie mają już wiele. W moim świecie (nie magicznym jak z dawnej piosenki) życie jest raczej szare i nie mam czasu na takie rozmyślania o sobie. Po prostu codzienność i skupienie na innych nie pozwalają mi na to. Dlatego może film mnie nie poruszył.

Ale szanuję, że innych chwyta za serce.

Dobrym podsumowaniem może być scena, w której Bill śpiewa utwór Bryana Ferry'ego: "More than this - there is nothing, More than this - tell me one thing. More than this - there is nothing" . To pasuje do jego sytuacji w filmie.

A ścieżka dźwiękowa - rewelacja.

Pozdrawiam :-)