Zupełnie się zgadzam.

Pierwsze wrażenie, po przeczytaniu recenzji, może być mylne. Bycie kochanym to wszystko czego potrzebujemy, a w filmie zostało to idealnie pokazane.

Bianka to był sposób, w jaki Lars postanowił poradzić sobie ze swoim zamknięciem na ludzi. Była lekiem na samotność.

Całkowicie popieram. Lars sam zdecydował w jaki sposób chce się uleczyć i pomóc sobie. Tworząc relację z Bianką zaczął poznawać samego siebie, kreował miłość, jaką chciał okazywać oraz otrzymywać. Gdy był już gotów do prawdziwej miłości i do "wyjścia" na świat, gdy uporządkował swoje pragnienia, sam pozwolił Biance odejść. Gdyby nie rodzina, przyjaciele, którzy postarali się go w tym wspierać i mu pomóc, myślę, że jego idea nie wypaliłaby. Oni ułatwili mu to i pokazali, że jest przez nich kochany, szanowany, przez co on wpuścił ich do siebie i im zaufał.

dokładnie tak samo uważam : )

Bardzo trafna recenzja :)

Wszystko niby ładnie, pięknie, ale dlaczego to ON nie akceptował innych ludzi? Od samego początku był zamknięty na otaczający go świat - nie potrzebował lalki, aby wyjść do ludzi, bo oni od samego początku próbowali nawiązać z nim kontakt. To on odrzucał swoich bliskich!

jego dzieciństwo

Spoko, ale to nie tłumaczy, dlaczego lalka zmieniło JEGO. Otoczenie tak na prawdę nie miało problemu z jego odmiennością - bez względu na to, czy był sam, czy z lalką.

W sumie racja ...

Ale on miał problem z otoczeniem, z bliskością, z dotykiem etc. A lalka pewnie jest łatwiejsza w codziennych kontaktach i oswajaniu się z bliskością etc. niż człowiek z krwi i kości.