Film przeznaczony zdecydowanie dla grupy wiekowej 15-20. Choć jestem pewna, że i tam znalazłyby się osoby którym nie przypadłby do gustu. Zaproponowałam mężowi wieczór z romansidłem. Sama wybrałam "Miłość bez końca"... Po około kwadransie nieśmiało zapytałam go, czy nie chciałby zmienić repertuaru. Ucieszył się jak małe dziecko. Co jest w tej produkcji tak denerwujące, słabe i nie do zniesienia? Wszystko jest dramatycznie przesłodzone. Poczynając od żywej, cukierkowej wręcz kolorystyki obrazu, przez naiwność historii na głównych postaciach kończąc. Wyraźna polaryzacja bohaterów, podział na tych fajnych i tych nie, odrealnienie postaci głównej bohaterki które z biegiem czasu coraz bardziej irytuje. Rozbawilo mnie setnie to "zgrabne" wciśnięcie konkursu tańca do fabuły i oczywiste zwycięstwo zakochanych, nie mogło być inaczej. Sporo w tym romansie inspiracji Sparksem. Z tą różnicą że filmy na podstawie Sparksa mają dla mnie większą wartość...
Wróciłam do "Miłości bez końca" sama, by się przekonać czy słusznie wyłączyłam telewizor. Moja ocena nie uległa poprawie, ale przynajmniej wiem, że intuicja działa i mnie nie zawodzi :)