Jak w temacie. Takich filmów wyszło przez ostatnie lata zbyt mnóstwo. Nic oryginalnego. Nic
wnoszącego do życia. On biedny, przystojny. Dusza imprezowicza. Macho, za którym lecą wszyscy
i potrafiący zmienić życie wszystkich. Ona - z bogatej rodziny. Z bagażem i ciężarem noszom
przez lata. Do tego Tatuś zaborczy jak zawsze, który rozumem nie grzeszy. No i oczywiście, jakże
by inaczej . W filmie zawsze musi się znaleźć wężowa laska (patrząc na Nią i jej twarz poważnie
widziałem "węża"), była laska macho. Która po zdradzie postanawia wrócić do swojego
"ukochanego". Zazdrość - jakże by inaczej. Plus próba odbicia faceta - byłego, któremu złamało
się serce. Ah, byłbym zapomniał. Kumple, którzy próbują ich za wszelką cenę połączyć,
ponownie. Na szczęście te wątki został tutaj okrojone i pominięte. Nie rozwadniali się nad tym. W
sposób dyskretny - ominęli. Plus dla tego filmu. Morał, no nie wiem. Morał jak w każdym tego
rodzaju filmu. Miłość nastolatków, upajanie się sexem i takie tam. Ale to zły morał jest. Morałem
raczej jest motto życiowe. Zapomnieć i iść do przodu z pewnymi tragediami, które mogą zdarzyć
się u każdego z nas. Film to pokazał. Problem, jak to wpływa na innych. Związek, zapłon, który
zaczyna to wszystko zmieniać w rodzinnym kręgu. Odnośnik do listu jaki napisała matka o
chłopaku. Miła anegdota i pokazanie "prawdziwej miłości" dla nastolatków. Bo jeżeli taka jest, to
warto o nią zawalczyć, mimo przeciwności. W dzisiejszym świecie miłość nastolatek odnosi się
tylko do sexu. Nie znają słowa prawdziwa miłość. Szukają jej w filmach o... Albo myślą, że
kochają. A tak naprawdę żyją w patologicznej miłości, w której któraś ze stron gotowa jest zrobić
wszystko. Ale jak pisałem, film oklepany z tematem. Już podobny oglądałem. Film na wieczór,
gdy naprawdę nie mam co oglądać. Dla tak zwanego lekkiego odchamienia się od tego
wszystkiego. By obejrzeć "odgrzany kotlet"