Film i książka nie mają ze sobą praktycznie nic wspólnego poza kilkoma imionami i pewnymi cechami głównego wątku.
Myślę, że twórcy nie mieli na myśli stworzenia dramatu psychologicznego, choć masz rację, z tej książki można by stworzyć taki film.
Twórcy tego filmu chcieli po prostu pokierować się pomysłem i zrobic z tego odrębny, lżejszy film a potem nakręcić wszystko pod kątem medialnym, właśnie dlatego ponownie wyszła książka wydana poprzednio w latach 70-tych. Niestety zarobek bierze górę w takich sytuacjach.
Osobiście podobał mi się ten film, w swoich kategoriach jest bardzo dobry, ale nie powinien być nazwany remakiem. :)

Skończyłam właśnie czytać książkę i przymierzam się do filmu. Poczytałam kilka opinii i wiem już żeby nie nastawiać się na jakieś wielkie dzieło. A co do książki - David zwariował przez Jade. Ona była bardzo niedojrzała emocjonalnie i miałam wrażenie, że bawi się jego uczuciami. Była jakaś taka zimna, a on przeżywał wszystko. Było mi go bardzo szkoda.

Obejrzałam. Co to było?! To chyba najgorsza ekranizacja jaką w życiu widziałam. Przez cały film tylko odwracałam głowę z zażenowania. Tragedia. Nie znalazłam żadnego jasnego punktu w tym filmie, żadnego! Do tego aktor grający Davida jest wręcz odpychający - wizualnie i aktorsko. Jestem nadal w szoku, jak z takiej książki można zrobić takie g*wno?! Nie wiem o czym myślał ktoś, kto napisał scenariusz.

a mam pytanie jak to było opisane w książce? ponieważ nie czytałam i nie wiem, czy znajdę czas. pozdrawiam

David spalił dom Jade, trafił do szpitala psychiatrycznego, a potem starał się spotkać z Jade lub jej matką, z którą miał bardzo dobry kontakt. David był chyba za bardzo dojrzaly jak na swoj wiek a Jade byla bardzo dziecinna. Wspominał jak to było kiedy byli razem, a potem w końcu się spptkali. Książka ma złe zakończenie, dla Davida. Ksiazka była o bardzo trudnej miłości i takiej wręcz obsesji, a film to takie filmidełko dla nie wiem kogo. Książka narfzo mi się podobała. Na książkę zawsze warto znaleźć czas:)