Miasto gniewu - film ukazuje nam zwykłe, zwyczajne życie ludzi... a może niezwykłe i niezwyczajne? Każdy jest w pogoni za swoją sprawą, przedkłada rzeczy nad naprawde ważne wartości ludzkie. W filmie wielokrotnie natykamy się na wątki rasismu wśród bohaterów, o wydawaniu osądu na cżłowieku decyduje akcent, kolor skury, ubranie, liczba i obecność tatuaży na ciele... Niedoceniana jest prawdziwa, rzetelna przyjaźń, wolimy obracać się w swoim towarzystwie, uważać, iż w nim jesteśmy, czujemy się lepsi, bardziej wartościowi. Wysoko położony urzędnik Policji nie oskarży swojego podopiecznego za wyrządzenie "krzywdy" czarnej kobiecie - gdyż boi się, iż to on zostanie uznany jako rasista (co dziwne) broniąć "czarnych". Wysoko położony urzędnik państwowy nie odróżnia Irkaijczyka od Murzyna, nie wręczy odznaki za zasługi strażakowi, z powodu tylko i wyłącznie nazwiska. Boi się opini publicznej. Nie kieruje nim więc sama chęć odznaczenia człowieka za dobre zasługi lecz tym sposobem chce się "uwolnić" od nacisku mediów jaki by powstał gdyby złapano "czarncyh" złodziei jego samochodu. Film pokazuje jak czysty przypadek/pomyłka może dać szczęścię lub także nieszczęście - nawiązuje do "...prosze mi dać paczkę naboi czerwonych. Wie Pani jakie to są? Czy to problem, prosze mi dać!" Tak samo jak też przypadek może spowodować złe wspomnienia - nawiązuję do tego Policjanta, któy później ratował te obmacywaną przez niego kobietę? Przypadek, ze to akurat on był na służbie, że był tam, ze jej pomógł i tym samym neistety swoją osobą przypomniał kobiecie złę dla niej, wstydliwe momenty. Mozna by tak wymieniać bez końca. W dodatku to Życie, dzieje się cały czas, u =nas również, nas dotyka, nas otacza. Takie ciągi wydarzeń można by odnajdowac bez końca. W filmie wszystko dzieje się niedaleko od siebie, Ci sami ludzie, a jednak coś ich łączy. Ogółęm film pokazuje nam jak wiele rzeczy nas, ludzi - łączy, a jak jeszcze więcej - dzieli.