Najbardziej obłudny był ten irakijczyk czy tam arab bo cały czas pluł jadem , najgorzej zagrana rola to jak zawsze nr 1 sandra bullock , najlepszy facio od zamków , najśmieszniejszy jeden z tych dobrych mudźinów bo cały czas nawijał że wszędzie jest dużo rasizma

Trudno to tak jednoznacznie ocenić jak napisałeś każdy został pokazany zarówno w pozytywny jak i negatywny sposób, najważniejsze według mnie jest pokazanie w jaki sposób rasizm może zrujnować życie

Zależy, jak na to spojrzeć. Według mnie, najbardziej zaskakująca postacią był policjant, grany przez Dillona, w jednej chwili był rasistowskim białasem, ktory nadużywał swoich uprawnień ale w momencie, kiedy mogł stracic zycie, uratował tę kobiete z wypadku, ktora wczesniej obmacywał. Na koncu, tez odczułam, ze ten mlody policjant był najbardziej obłudna postacia. Chciał sie wykazać, pokazac swoja tolerancje i szacunek dla czarnych ale w sytuacji kryzysowej zachował sie jak zwykły dupek.

Też miałam podobne odczucia :) Postać grana przez Dillona była dla mnie największym zaskoczeniem: najpierw budziła wstręt (molestowanie), potem współczucie (opieka nad chorym ojcem, frustracja i bezradność wobec bezduszności służby zdrowia), wreszcie ten odruch bohatera ratującego ofiarę wypadku z narażeniem własnego życia.
Bardzo sprytnie poprowadzona postać, widz cały czas ma co do niej różne wątpliwości, pozostając bez gotowych odpowiedzi. Dobre ukazanie jak wiele skrajnych sprzeczności potrafi tkwić w jednym człowieku, dobro i zło tuż obok siebie.

Co do tego młodego policjanta nowicjusza, też uważam, że był z nich największym tchórzem. Podczas tej bulwersującej sceny kontroli nawet nie pisnął słowa sprzeciwu mimo, że widać było, iż mu się takie zachowanie nie podoba. Za to po wszystkim cichaczem doniósł szefowi, tylko po to by w obliczu problemów z karierą wycofać się po angielsku z zarzutów.
Rzekomą odwagą wykazał się tylko w sytuacji w której z jednej strony czuł się bezpiecznie (wiedział, że mężczyzna jest reżyserem a nie kryminalistą, dodatkowo za plecami miał ubezpieczających go kolegów) a z drugiej mógł wykazać się pomocną dłonią dla człowieka którego wcześniej zignorował tym samym polepszając swoje samopoczucie i ewentualne wyrzuty sumienia.
W prawdziwej sytuacji kryzysowej pod koniec filmu zachował się jak tchórz i panikarz, stereotypy przesłaniały mu świat bardziej niż innym mimo, iż sam chciał uchodzić za tolerancyjnego i 'dobrego'.

Sam film, ciekawy fresk społecznych frustracji i uprzedzeń.

podoba mi się splot wyrazów "ciekawy fresk społecznych frustracji i uprzedzeń" :)

tak cóż, czasem zdarza mi się trafnie nakreślić choć jedno zdanie na dziesięć (dryg kompletnie nieprzydatny w krzyżówkach)pozdrawiam :)