Wszystko jest w tym obrazie. Krew, mięso, strach, nieprzyzwoitość, sex, żal, śmiech. Można mnożyć składniki nadzienia bez umiaru. Zastanawia co pił lub palił autor scenariusza kiedy to pisał... W ten film trzeba wejść bez pytań, dać ponieść się szaleństwu reżysera i aktorów. O sektach już było trochę obrazów ale to dzieło świeższe jakieś, bez kompromisów. Zgodne z zasadą Murakamiego - jak coś piszesz, tworzysz, rób to bez ograniczeń, przelewaj na papier WSZYSTKIE myśli. Autorzy filmy pozbyli się ograniczeń i wyszła im perełka. Okraszona obezwładniającą muzyką. Dwie godziny w kinie minęły jak chwila. Raz usłyszałem nieśmiałe oklaski gdzieś z sali. Film wsysa bez litości. Aktorzy poruszali się po planie filmowym bez kompleksów, trochę uwiedzeni paranoją scenariusza. Warto warto.