Czasem wydawał mi się przerysowany, czasem absurdalny, obrzydliwy, a czasem po prostu przekombinowany. Jednak połączenie stanu psychicznego Dani z wydarzeniami w Szwecji nasuwa mi na myśl wniosek, że człowiek w takim stanie, borykający się z ogromnymi problemami, jest w stanie zrobić wszystko, by dojść do końca swojej drogi z depresją. Obrzędy pokazane w filmie za każdym razem wprawiały mnie w zdziwienie. Nie orientuję się w tym temacie, ale jeśli choć część z nich jest autentyczna, to jest to jeszcze bardziej zdumiewające. Moc zbiorowej psychologii, czy tożsamości zbiorowej jest bardzo aktualna w dzisiejszych czasach, kiedy wielu z nas jest po prostu zagubionych. Pewnie dlatego ten film wywarł na mnie niemałe wrażenie. Na plus piękne okoliczności przyrody.