Sonny i Girly dawno wyrośli już z wieku szczęnięcego, mimo tego wciąż zachowują się jak para kilkuletnich smarkaczy. Śpią w łóżkach z barierkami i ciągle oddają się masie nieskrępowanych zabaw. Jedną z ich ulubionych rozrywek są wyprawy, gdzie pozyskują nowych "przyjaciół". Ów towarzysze zapraszani są do domu Sonny'ego i Girly, gdzie czekają na nich Mamcia i Niania (a także herbatka, kolorowe galaretki i torcik). Jeśli nowi przyjaciele są niegrzeczni (a zazwyczaj tak jest), biorą udział w zabawach, z których nie wychodzą już żywi
("wysyłamy ich do aniołków" - mówi otwarcie cała tytułowa czwórka).
Mumsy i Nanny zgodnie traktują wszystkich prócz siebie jak małe dzieci, poza tym w ich domu trzeba przestrzegać jasno ustalonych zasad, bo jak same mówią - "w szczęśliwej rodzinie musisz przestrzegać reguł". Wszystko ulega nagłym zmianom, gdy w domu radosnej rodzinki pojawia się najnowszy przyjaciel, który nie zachowuje się tak jak jego poprzednicy. W powietrzu zaczynają gęstnieć pożądanie, zazdrość i zawiść.
"Mumsy, Nanny, Sonny and Girly" wypada pochwalić za nietypowy pomysł. Film bezsprzecznie wypina się na ówczesne kino konwencjonalne i serwuje widzom coś nowego. Jest tu masa czarnego humoru, ironii i groteski, ale są też niepotrzebne "ślimaczące się" sekwencje (film jest ciut przydługi jak na taką swawolną historyjkę). W rezultacie początkowa dobra zabawa, może zmienić się w nużącą farsę, która zmierza w niedokońca przemyślanym celu. Mi osobiście całe to "domowe przedszkole" w krzywym zwierciedle dość szybko się przejadło.
Film w dużym stopniu kojarzy się z amerykańskim i o 3 lata późniejszym "The Baby", z tym, że "Mumsy..." jest łagodniejszy w swej grotesce i zdecydowanie mniej niepokojący. Tak czy inaczej, amatorzy czarnego humoru mogą uświadczyć w tym zakurzonym brytyjskim filmiku co nieco przyjemności.