też mnie zastanawiało dlaczego wszyscy ludzie oprócz tego chłopaka na wózku tak reagowali.

Co do niej samej - mam wrażenie, że czuła się winna i została, żeby zadać sobie taką pokutę. Poza tym o ile dobrze zrozumiałam stamtąd miała bliżej do syna - więc zrobiła to mimo wszystko dla niego. Dopiero na końcu - kiedy osiągnął wiek 18 lat przenieśli go do innego więzienia i ona mogła się wyprowadzić.
Generalnie czułam całą sobą tę jej mękę, strach i bezradność. Mocny film.

Mnie zastanawia inna sytuacji w filmie - kiedy Kevin jest chory - ona się nim opiekuje, czyta mu a on po raz pierwszy zachowuje się jak kochający syn - a dla ojca dla odmiany jest wredny. Zastanawiam się czy to też była gra? Czy na ten jeden moment wyszedł ze skorupy.

Wydaje mi sie, ze Kevin wtedy byl taki dobry dla swojej matki, bo czytala mu ksiazke o czyms co go faktycznie interesowalo i nie chcial zeby przestawala czytac.
W nastepnej scenie znowu byl dla niej niedobry - dostal to czego chcial i juz nie musial udawac. Tak mi sie wydaje.

zgadzam się z tym, że film męczy. Dopiero podczas oglądania przypomniałam sobie, że niektóre sceny już widziałam. Jak mogłam o nim zapomnieć? tak jak zapomina się o słabych filmach.
Męczący, denerwujący i chaotyczny choć motyw niezły - ja również uważam, że zachowanie chłopaka powodowane było brakiem miłości ze strony matki - reakcja na ciążę, na płacz, na zabawę, na wszystko. Dzieciaki takie rzeczy wyczuwają. On tylko chciał, żeby matka go kochała tylko miał głupi pomysł na to jak to osiągnąć. Była taka scena, takie słowa, coś w stylu "ty się do mnie przyzwyczaiłaś". I matka nie zaprzeczyła...
Temat świetny, mogliby go puszczać przyszłym rodzicom z adnotacją jak nie postępować. Tylko ten temat słabo przedstawiony

Niestety muszę się zgodzić z Twoją opinią... Film obejrzałam zasugerowana rankingiem Stopklatki ( czołówka) , niemniej czuję rozczarowanie . Moim skromnym zdaniem totalnie nieudany obraz , który zamiast szokować( jak zapowiadają recenzenci) po prostu nudzi. Jak mam uwierzyć w niedostatek miłości matki, kiedy ona, za każdym razem próbuje się zbliżyć do syna. Owszem , może nie była gotowa, może nie umiała sobie poradzić z synem , który nie okazywał jej uczuć...niemniej to nad nią powinno się pochylić. Pytasz czemu nie wyjechała? Wg mnie nie mogła, poczucie klęski bywa silniejsze, nie wspominając o wyrzutach sumienia. Bała się go, strach blokuje, uzależnia. Myślę, że ludzie którzy ją otaczali mieli symbolicznie złe nastawienie, bo przecież ... została matka , odpowiedzialna za wychowanie dziecka , to bardzo powielany schemat zachowań ludzkich. Poza tym , ja widzę to tak, ojciec pierdoła kochający mimo wszystko , matka - indywidualistka , trudno sprostać jej oczekiwaniom , więc co jest najlepszym wyjściem? Moim zdaniem nie odwaliło mu (mówiąc kolokwialnie) z powodu braku miłości matki, ale starając się o akceptację z jej strony - pozbycie się konkurencji. Ogólnie film uważam za słaby .