Owdowiała Pavla budzi się z koszmaru, który jej się śnił. Żyje sama z kurą, którą ze sobą nosi. Odpala głośno telewizor z wiadomościami i raczy się kieliszkiem wódki. Pracownicy jedynego sklepu na tej zapomnianej przez wszystkich wiosce Porożki mówią do niej ciociu. Tirowcy, którzy nazywają ją babką kupują tam alkohol, który potem u niej spożywają podczas odpoczynku. Osiemdziesięciolatka tak zarabia na życie udostępniając im pokoje i kuchnię. Sklepowa patrzy na kierowców z zażenowaniem, gdy u niej ją. Mężczyźni żartują z babinki, że wstyd tak długo żyć.

Biesiadnicy zapraszają gospodynię do stołu by wypiła za zmarłego męża. Rano, gdy staruszka się budzi nie może znaleźć swojej kurki, więc zaczyna jej szukać i nawoływać. Niestety znajdują ją w kotle jednego z bardziej pijanych imprezowiczów. Kiedy idzie do sklepu okazuje się, że zostaje zamknięty. Porożki zostają pozbawione jedynej atrakcji a Pavla możliwości dorabiania. Splot tych negatywnych wydarzeń mocno przygnębia główną bohaterkę, która nie może zasnąć słysząc samochody omijające wioskę. Odwiedza ją córka Lidusia, która cieszy się, że już nie będzie pijackich imprez.

Jak na tak krótki czas trwania to głębia jaką ma w sobie ten film jest duża. Bardzo mi przypomina inną rosyjską produkcję ''Babunia'' (2003) . Podobnie obie bohaterki są leciwe oraz bardzo samotne, rodzina ich nie chce. Pavla ma towarzyszkę, którą jest kura, gdy ją traci wynikiem przypadku chce świnkę niestety z tym jest trudno. Każdy z otoczenia ją lekceważy - sklepowa, tirowcy i jakaś sąsiadka, która nie chce mieć z nią nic wspólnego. Lidusia, jej córka ma własne życie oraz męża gbura, który stawia ostre warunki. Matka jest jej niemalże całkowicie obojętna, uważa ją za stukniętą, bo boi się palić ogień w domu. Jedynie Polina wnuczka chce jakoś ulżyć babci.

Oglądając ogarnęło mnie poczucie, że jak w ''Malowanym Ptaku'' (2019) staruszka jest skazana na cierpienie. Żyje w skrajnej biedzie, zarabiając na życie przyjmowaniem niebezpiecznych typów w domu. W pewnym momencie nawet sprzedaje cenne pamiątki. Widza ogarnia przygnębienie nad bezradnością osiemdziesięciolatki. Cały czas jest wierna mężowi, który wedle tego co mówią inni bił ją. Przez co kuleje i nawet sili się na żarty z tego. Gra aktorska jest idealna, bo jest dramat i obskurność charakterystyczna dla Rosji - alkoholizm i łobuzy. Zastanawia mnie motyw pojawiających się jajek po śmierci kurczaka. Uznaję to za element fantastyczny. Jest trochę niewyjaśnionych kwestii jak m.in. ciągle powtarzające się widoki zmarłego męża. Moja ocena to 9/10.