Trochę danych w recenzji:

http://www.arcyportal.pl/2011/05/z-hiszpanskiego-kina-lat-70/

I jeszcze jedna recka:
http://www.film.org.pl/prace/nakarmic_kruki.html

Jeśli było jak napisałeś to nie świadczy najlepiej o reżyserze. Tzn. dobrze dobral aktorów, Ana zagrała rewelacyjnie - lecz to wlasnie jej rola "robi" ten film, i jesli prawda jest że odegrała już podobny zestaw min, zachowań etc. pare lat wcześniej to nie przemawia na korzyść Saury. Mozna to nazwać fascynacja aktorką, albo powiedzieć że ściągnął pomysł obsadzenia młodej Any w takiej a nie innej roli. Chociaz dla kogoś, kto poprzedniego filmu nie oglądał nie bedzie to miało znaczenia.

Nie ma co go za to krytykować. To tak, jakby krytykować Chaplina, że w wielu filmach zagrał tego samego wampa, a Antonioniego, że zauroczony Moniką Vitti tworzył z nią kolejne kolejne filmy oparte na tej samej postaci wykreowanej przez Moniki: oryginalnie pięknej i zagadkowej współczesnej kobiety. Podobnych przykładów dałoby się znaleźć w historii kina mnóstwo. Osobiście uważam, że dobrze się stało, iż zobaczyliśmy tę sama Anę w jeszcze jednym ciekawym filmie.

"Chciał mieć
Anę w swoim filmie "bardziej", dlatego ani razu się u niego nie uśmiecha, co zdarzało się jeszcze
w filmie Erice."
Tu bym się kłócił akurat. W filmie są sceny z pogodną Aną, chociażby podczas zabawy z siostrami, czy w scenach z matką.

Ok. Są te sceny. Ale główna tonacja to smutek. Smutne i rozumne oczy Any.

Ana nie była cały czas smutna i miała ciekawy charakterek. Chciała zabić ciotkę. Odnośnie tej sceny z pistoletem to wyglądało, jakby specjalnie chciała ją nastraszyć.

No coś w tym jest, masz rację