Film ok. Mnie osobiście nie porwał. Na początku piszę, że jakoś nie widzę żeby Lewis dostał Oscara. Wg mnie nie zagrał na Oscara. Zagrał dobrze, ale mnie nie przekonał. Nie stworzył dla mnie postaci, która przemówiła do mnie. Do Oscara będzie walka pomiędzy Oldmanem i Denzelem. Wracając do filmu to zakręcona historia miłosna gościa-śmiało można powiedzieć "twardego fiuta" z kelnerką z angielskiej prowincji. Nazwisko bardzo ładnie pasuje do charakteru samego pana Woodcocka.
Woodcock to znany w powojennym Londynie mistrz krawiecki. JEgo kolekcje kupuje cała śmietanka londyńska, koronowane głowy i Bóg wie kto jeszcze. Wspólnie z siostrą prowadzi wspaniały dom mody, który kierują według dziwnych zasad i ułożonego harmonogramu. Można powiedzieć, że jego dzień jest ułożony co do minuty. Śniadanie, praca, rysunki, przemyślenia. Pewnego dnia podczas wypadu za miasto swoim wypasionym samochodem trafia do knajpki na śniadanie. Tam poznaje kelnerkę Alme, która wywraca jego uporządkowany i upierdliwy świat. Staje sie jego kolejną muzą i modelką. Tu zaczynają się też miłosne schody. On kompletnie zimny jak marmurowe schody do jego pracowni a ona młoda, pełna życia. Dla Woodcocka to pewnie kolejna kobieta w jego życiu, którą wykorzysta i odsunie na bok. Jednak ALma nie pozwala na to i bierze sprawy w swoje ręce. Co będzie dalej musicie zobaczyć sami. Zapowiada się impreza prawie jak u Hitchcocka przeplatana wspaniałą ścieżką dźwiękową napisaną przez Jonny Greenwooda z kapeli Radiohead. Od czasu do czasu pojawi się matka Woodcocka, z którą ten ma jakieś dziwne historie. Raczej nie kolorowe jak piękne materiały z których powstaną piękne kreacje.
Film ciekawy, dobrze zrobiony i zagrany. Ale czy to wszystko wystarczy na Oscary? 6 nominacji. Zobaczymy.