nie do końca się zgadzam gdy piszesz, ze w wyniku planowanych intryg Valmon dotarł do swojej romantycznej i lepszej strony a
Marquise De Merteuli nie żałowała zła, którego była sprawca
Prawda Valmon się zakochał, ale nie zawahał się zadać bólu kobiecie, którą tą miłością obdarzył, tylko po to aby otrzymać swą "nagrodę " i spędzić jedną noc z Marquizą .
Valmon doprowadza też do swojej śmierci a jednym powodem takiego powstępowania jaki zauważyłam była chęć wygrania wojny, którą wypowiedziała mu Marquiza .
Nie mógł być to wszakże zal spowodowany zranieniem ukochanej
jej odrzucenie a potem odzyskanie miało być klamra pomiędzy, która zmieści się noc z Marquza.
Coż sama Marquiza - trudno powiedzieć dlaczego płacze w ostatniej scenie
po obitej w lustrze pozbawionej makijażu twarzy spływa łza
może płacze bo przegrała, utraciła swą miłość, została zdemaskowana już nie ma jak i o co walczyć
a może płacze bo zobaczyła ta 15 latke - która postawiła stworzyć okrutna, zimną i przebiegła osobowość jako gwarancje sukcesu
a teraz widzi, że się pomyliła, zmieniła samą siebie w potwora, który zniszczył również i ją.
Dla mnie żadne z bohaterów nie przeszło przemiany w wyniku wydarzeń, w których wzięli udział i byli sprawcami
może jedynie zrozumiało - że nie panują nad sobą tak doskonale jak myśleli i że wrażliwość, pewna naturalność i szczerość kontaktu z drugim człowiekiem, z której tak drwili a utożsamiona dla mnie przez Chevalier Danceny , tkwi także i w nich samych.






d

Dla mnie znamienna była scena śmierci Vicomte, poprzedzona walką na szable, i nie dającymi się wymazać z jego głowy wspomnieniami. Potem słowa, które padły z jego ust w obliczu śmierci. Wiadomość, którą kazał przekazać ukochanej, zinterpretowałam jako niepodważalny dowód finału wędrówki, dokonanej w czasie swojego życia. Postawione przez Ciebie tezy są bardzo logiczne, i pewnie właściwe, pozwolę sobie jednak naiwnie wierzyć, że Vicomte nie dał w sobie zgasić dobra całkowicie. ;)

Pewno ja kochał, może tylko za późno to zrozumiał
wszak prawdopodobnie nie często doświadczał tego uczucia.
może jego latami budowana osobowość nie pozwoliła w decydującym monecie zrezygnować z bezsensownej rozgrywki
a nawyk zdobywania i dostawania tego co chciał nie pozwoliły mu zrezygnować z nocy z Marquiza.
To interpretowanie życia jako rozgrywki czy walki w której liczy przede wszystkim wygrana doprowadziło do oboje do tragicznego końca
A może Marquiza miała na niego przemożny wpływ z którego nie do końca zdawał sobie sprawę
Wszakże warunkiem otrzymania nagrody było uwiedzenie nieszczęsnej Madame De Tourvel
dodatkowe okoliczności - nie powinny mieć na tą umowę żadnego wpływu
a jednak mają .
Marquiza chciała być tą najbardziej i prawdziwie pożądana przez Valmonta -
a Valmon starał się ją o tym zapenic lub przynajmniej pokazał, że jest w stanie spełnić dodatkowe wymagania

Sacrebleu!

?????
Powinno być sacre blue - pisze się osobno
nie bardzo rozumiem co chciałeś/ chciałaś przez to wyrazić

Nie - pisze się razem, sprawdź w słowniku.
Chyba że masz na myśli inny wyraz.

Co chciałam powiedzieć? Taki mały żarcik. ;p
(nie kierowałam go personalnie do Ciebie, tylko jako podsumowanie wątku)

już nie wiem jak się pisze
zanim napisałam poprzedniego posta zapytałam
rodowitą Francuzkę o znacznie, etymologie i pisownie
powiedziała, że osobno a raczej ja zasugerowałam a ona potwierdziła

Mnie rodowita Albanka ucząca się kiedyś j.polskiego czasem pytała o poprawną pisownię i etymologię różnych wyrazów...
Niestety narodowość nie daje mi absolutnego patentu na rację z zakresu polonistyki.
Dlatego w takich wypadkach najlepiej zawierzyć słownikom tworzonym przez językoznawczych profesjonalistów. :)

A ja myślę, że markiza, była wyrachowana, ale nie oziębła tylko ostrożna, a później zraniona, bo w gruncie rzeczy zakochana w Valmoncie, który ją doceniał intelektualnie, ale nie kochał. O czym żadne z nich nie wiedziało dopóki rzeczywiście się nie zakochał. Ich pojedynek zaczął się jako erotyczna gierka, ale skończył tragicznie, bo ona straciła tą uprzywilejowaną pozycję na rzecz kobiety, której czaru nie mogła zrozumieć (De Tourvel nie była mistrzem intelektu). Valmont przeciwnie - uosobił w De Tourvel czystość a emocjonalną prostolinijność postawił ponad inteligencję. To musiało być dla markizy zdradą, a już na pewno złamaniem reguł gry, w którą z powodzeniem grali od lat. Dlatego zaszantażowała Valmonta, który musiał wybrać między miłością, a szacunkiem do siebie, wybrał to drugie, ale był tak nieszczęśliwy, że popełnił samobójstwo za pomocą szabli Danceniego.

Mam na myśli to, że pułapka markizy była genialna, bo wiedząc, że nie może wygrać z panią De Tourvel, przedstawiła to Valmontowi nie jako wybór między sobą a nią, tylko między jedną jego cechą uczuciowością (którą oboje do tej pory uważali za prostacką), a drugą cechą - inteligencją (której wyrazem była powściągliwość emocjonalna czyli subtelność).

mysle ze Valmont na wlasne zczenie byl niesczesliwy , gdyby przyznal sie do wlasnych uczuci i podazyl za nimi, a nie w imie wstydu czy utraty reputacji wyrzekl sie milosci do madame de Tourvele jego zycie moglo byc naprawde udane i spelnione.