Wreszcie zobaczyłam i czegoś mi brakuje. Chyba płynności narracji i odpowiedniego klimatu. To co w ksiażce odmalowywały cykliczne listy pokazane zostało w zaledwie kilku wyrwanych epizodach.
Styl jest zbyt lekki, fircykowaty. Ma sie wrazenia oglądania jakiejś (no moze czarnej) komedii a nie opowiesci o ludziach zaplatanych w uczuciową grę z tragicznym finałem.
Kilka dialogów zachowanych z książki daje może lepsze pojecie o postaciach. Można by jeszcze chociaż odrobinę skrócic niektóre scenki (bańki na Miszeli P.- czy to ma pokazać cierpienie odrzuconej kobiety?) i np. dopowiedziec losy Cesi. Reżyser skupia uwagę na bibelotach z epoki i jej przepychu, zbyt skracajac wątki uczuciowe.
Gdyby to jeszce kto inny grał Valmonta. Nie cierpie Malkovicha i po tym filmie zdania nie zmienię. Ten facet jest lodowaty jak zamrażarka. Że potrafi uwieśc jakieś naiwne dziewczę- mogę jeszcze uwierzyć, ale rozkochać w sobie dojrzałą kobietę, przesłonić jej cały system wartości który miała? Ta odpychająca, szpitalnie sterylna kreatura?
A Keanu Reeves jest zbyt pozbawiony charakteru nawet jak na Danceny'ego.
Najlepiej grają kobiety. Michelle Pfeiffer ma w sobie duzo słodyczy, Glenn Close może nie dosc ładna ale za to wspaniale wyrachowana. Naprawdę mozna się jej przestraszyć.