Kolejny raz obejrzałam amerykański remake azjatyckiego horroru. Kolejny też raz powtórzę to, co mówię przy każdej takiej okazji: Japońce zawsze mają ekstra pomysł na horror, ale strasznie jest dopiero wtedy, gdy Amerykanie biorą się za przeróbkę. W oryginałach jest zawsze świetny scenariusz, film ma więcej tajemnic i trzeba przy nim więcej pomyśleć. Remake natomiast jest prostszy w odbiorze, bo wiele rzeczy, w przeciwieństwie do oryginału jest podane "na tacy". Przez to film traci lekko na wartości, ale można się przynajmniej trochę przestraszyć, a nie myśleć o co chodzi. Wiadomo, że azjatyckie horrory nie są strasznie skomplikowanymi psychologicznymi produkcjami, nie chodzi o to, że jestem głupia i ich nie rozumiem oczywiście. Po prostu kiedy oglądam amerykańską wersję, mogę skupić się tylko na strachu. I jest to moja czysto subiektywna opinia, ja tak to wszystko odbieram, więc jest ona zupełnie inna niż te, które słyszę od innych horroromaniaków. A więc, że przy okazji oglądania horroru wolę się "bać" niż myśleć, zdecydowanie wolę oglądać te hollywoodzkie wersje. Co nie znaczy, że japońskie są obiektywnie gorsze. ;)