Jestem świeżo po seansie. Muszę przyznać, że nawet nie liczyłam, iż ten film okaże się być
arcydziełem. I dobrze, w przeciwnym razie czekałoby mnie ogromne rozczarowanie.

Fabuła "Oblivion" miała potencjał na zwyczajnie dobre kino SF. Niestety, obciążenie filmu
schematami gatunku spowodowało, że gdzieś utraciliśmy rzekomy morał, który ujawniono
dopiero w punkcie kulminacyjnym. Właśnie - ujawniono. Nawał wątków i postaci zatarł
najważniejszą myśl - prawdopodobnie przekazaną w powieści (nie czytałam).

Zaletą "Niepamięci" jest jej techniczna otoczka. Muzyka, co prawda, nie odbiega stylem od
typowych soundtracków "epickiego kina". Natomiast zdjęcia pełnią funkcję dobrego
przewodnika - gdyby nie były tak dobre, nie wytrzymalibyśmy wpatrywania się w ekran przez
ponad dwie godziny.

Nie jest to jednak film słaby, chociaż pretensjonalne teksty głównego bohatera i nielogiczności
w fabule sprawiły, że "Niepamięć" (w moim odczuciu) pretenduje do miana "gniot".
Równocześnie mimo mnogich wątków, obraz jest niesamowicie "ograniczony". Przypuszczam
jednak, że fani SF nie wyjdą z kina zawiedzeni.