"Niesamowici bracia Bloom" jest zdecydowanie mieszanką stylistyczną i gatunkową - zauważyłem dość duże podobieństwa do filmów Wesa Andersona (no i ten Adrien Brody który grał w dwóch filmach u Andersona , a jego kreacja w "Pociągu do Darjeeling" jest cokolwiek podobna do tej z "Niesamowitych braci...")

A Johnson, choć reżyserskie CV ma w sumie jeszcze dość krótkie, to już w swoim pierwszym filmie udowodnił (co jest trochę przytykiem do naszego polskiego podwórka filmowego), że za małe pieniądze też da się nakręcić dobre kino gatunkowe, z doskonałym scenariuszem, sprawnie zrealizowanym, z kawałem dobrego aktorstwa i choć gatunek kina noir wydawał się już całkiem zgrany, znalazł dla niego nową formułę (choć przyznajmy jednorazowego użytku) tworząc coś na kształt "kampowego kina noir". ( już stylizacja Gordona - Lewitta na licealnego Bogarta i tego typu smaczki mnie osobiście dostarczyły wiele zabawy). Paradoksem dla mnie jest to, że jego pierwszy i zrealizowany za najmniejsze pieniądze film jest równocześnie z całego jego dorobku najlepszy.

Zgadzam się z Tobą i w ogóle, i w szczególe:):):)
"Brick" jest najlepszy, choć najtańszy i zrealizowany (co widać, ale co stanowi dodatkowy walor) w warunkach niemal spartańskich.
Szkoda, że nagły przypływ gotówki nie pomaga, a nawet demoralizuje, o czym świadczy filmografia wielu świetnie się zapowiadających, ambitnych, oryginalnych reżyserów (w tym europejskich i postsowieckich) wciągniętych w tryby Hollywood.
Mógłbym wyliczać i wyliczać, ale to inny temat.
Nie ulega dla mnie wątpliwości, że dziś można zrealizować w Polsce całkiem dobry film za, plus minus, milion złotych.
Sprzęt w gruncie rzeczy nie stanowi już problemu, bo "kręcić" można bez wstydu nieco lepszym aparatem fotograficznym (ma to swoje minusy, ale od czego wyobraźnia i wynalazczość?), czułość elektroniki jest już taka, że bez megawatów światłą można się spokojnie obyć, podobnie jak bez szyn, wózków, kranów i innych (nie oszukujmy się) gadgetów (znów łatwych do zastąpienia "pomyślunkiem" i :"wynalazkami").
Wystarczy kilku zdolnych aktorów, którzy nie chcą się od razu "nachapać", a stać ich na zainwestowanie w rozwój zarówno talentu, jak kariery, plus kilku dobrze dobranych i prowadzonych "naturszczyków".
Znalezienie darmowych wnętrz i plenerów też nie stanowi problemu.
Bez tłumu statystów można się swobodnie obejść, o ile nie mamy ambicji (czy nie nadmiernych???) kręcenia od razu następnej adaptacji "Wojny i pokoju":):):)
Wystarczy pomysł, pomysł i jeszcze raz pomysł, oraz... talent i determinacja.
Tylko:):):)
No, obycie w kinie i podstawy warsztatu też nie zawadzą.
PS
Spotkałem się już z pierwszymi próbami wytworzenia "hand making" kina gatunków, choć nadal widać w nich, poza, wartymi docenienia, ambicjami i brakiem kompleksów, trocin i sznurka sklejanych na ślinę.
Weźmy choćby to:
https://www.youtube.com/watch?v=WrMNNqOB9Bs
Znam też młodych ludzi, próbujących kina bardziej ambitnego i całkiem oryginalnego.
Dam tu przykład (pierwszy z brzegu) całkiem obiecującej przymiarki, zrealizowanej, jak wiem, naprawdę za grosze i w dzikim pędzie:
https://www.youtube.com/watch?v=yYQ_28eEIEs
A liczę na więcej...

Zgadzam się z wami oboma :) Jeszcze będę z tego Riana ludzie.