Szeroko zakrojona refleksja o człowieku jako istocie społecznej w której ten musi wchodzić w interakcję z innymi, różnymi od siebie. Szczere uczucia dzieciństwa kontra świat dorosłych. Okres szczerych uczuć gubi się gdy bohater dorośleje, jest zakłamany sam sobie. A kiedyś był inny. Bo świat dorosłych wokół jest zepsuty.

Film jest wielowymiarowy bo porusza istotę człowieka na różnych jego poziomach. Od politycznego, rodzinnego, po duchowe. O tym czym jest dzieciństwo a czym jest starość. I czym wiek średni.

Jeden z nielicznych filmów faktycznie godnych stać na równo z Odyseją kosmiczną 2001.